# 175 Verborgen verlangen

Daar komt ze. Haar schoonheid treft hem iedere keer als een mokerslag. Het bloed stroomt direct naar zijn lendenen en de erectie is onvermijdelijk. Hij haalt diep adem om zijn bonzende hart tot bedaren te brengen.Tevergeefs. God, denkt hij, waar heb ik dit aan verdiend? Een lichte bries speelt met de dunne stof van haar zomerjurk. Hij ziet haar volmaakte benen en zijn vingertoppen tintelen, als hij zich voorstelt hoe hij die subtiel over haar gladde huid laat glijden, richting haar warme en zachte kruis. De tijd lijkt te vertragen als hij kijkt naar haar prachtige borsten, loom meedansend op het ritme van haar passen. Jezus, denkt hij, hoeveel kan een man hebben? De spanning is bijna onhoudbaar. Zijn linkerhand zit in zijn zak en omklemt, bijna wanhopig, zijn gezwollen mannelijkheid, gewoonweg omdat hij bang is dat het ding explodeert. Zijn staat van opwinding voelt als een lichte foltering, alsof iemand hem reeds martelt voor de zonde die hij zo zal begaan. Goddank draagt hij wijde kleding. Ze staat nu voor hem. Haar ogen weerspiegelen zijn ontembare verlangen. De belofte in haar stem is onmiskenbaar als ze fluistert: “Goedemorgen, pastoor Damian. Ik ben klaar voor de biecht.”