Hij ging stevig tegen haar tekeer. Alleen zijn hoofd stak boven de schutting uit. Een vuurrood hoofd met priemende ogen. De ene vloek na het andere scheldwoord kwam uit zijn mond, samen met spetters spuug. Theodora had haar buurman nog nooit zo meegemaakt. En waar ging het nou helemaal om? Zij had bij het besproeien van haar tuin per ongeluk de tuinslang nét iets te hoog gehouden, waardoor de buurman een paar druppels water over zich heen kreeg. Tegen zoveel verbaal geweld was Theodora niet opgewassen, zij ging naar binnen en liet hem uitrazen. Zij voelde zich tot op het bot gekwetst. Die nacht kon zij de slaap niet vatten, de hele week daarna sliep zij ook slecht. Steeds zag zij die kwade kop voor zich en in gedachten had zij er al van alles tegenaan gesmeten, van bloempotten tot kokend frituurvet. Ook bedacht zij allerlei scenario’s om de kwestie op te lossen, van wijkagent tot verhuizen. Telkens viel zij pas tegen de ochtend in slaap. Overdag durfde zij nauwelijks naar buiten, bang om de buurman tegen te komen. Zij keek eerst of zijn auto er niet stond, voordat zij boodschappen deed. Als haar broer Jurriaan later langskomt, vertelt zij het hele verhaal en besluit; ‘Ik vind het onvergeeflijk wat die ellendeling mij heeft aangedaan. Ik kan hem wel wurgen!’ ‘Nou, Thé, dat is nogal wat. Wurgen is natuurlijk geen optie. En als ik het zo hoor, is hij ook geen type waar je even langsgaat om het uit te praten, als hij zelf nog niet dat initiatief heeft genomen.’ ‘Nee, dat zie ik ook niet gebeuren, maar wat moet ik dan? De politie erbij halen? Ze zien me aankomen; ik heb geen schade en geen bewijs. Bovendien, als de politie naar hem toe gaat ontkent hij en krijg ik daarna nog veel meer ellende met die rotzak!’ ‘Je kunt het ook anders benaderen. Als er geen verzoening in zit, kun je het voor jezelf dragelijker maken door het niet zo persoonlijk op te vatten; misschien had hij net tegenslag of een naar bericht gehad en reageerde hij dat op jou af. Laat hem voor wat hij is; een nul die niets voorstelt. Er zijn genoeg andere mensen die écht belangrijk zijn in jouw leven! Als je alleen maar denkt aan hoe hij jou heeft gekwetst, of dat weer zou kunnen doen, geef je hem daarmee macht over jou.’ ‘Jij hebt makkelijk praten, Jur. Het is toch geen knop die je even omzet?’ “Nee, natuurlijk niet. Maar het is nu eenmaal gebeurd, je kunt dat niet meer veranderen. En ook hem kun je niet veranderen, wel hoe je er zelf mee om gaat. Probeer je pijn en woede te vergeten, dat is alleen maar negatieve energie. Richt je op je eigen leven en wat dat voor jou aangenaam maakt.’ ’s Avonds in bed denkt Theodora nog terug aan Jur’s woorden. Hij heeft gelijk, denkt zij; dat mispunt van hiernaast heeft natuurlijk geen enkele verantwoordelijkheid voor mijn welzijn, die heb ik nog altijd zelf! Ze neemt zich voor om meteen na het weekend de zolder eens lekker op te ruimen. Daarna valt Theodora in slaap.