Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#173 Castagnetten

15 december 2017 - 18:53
Aan afbladderend pleisterwerk plakt de zomer en ook een leeggelopen kerstman, hangend in zijn vale plastic gaf de hitte hem een Santagrimas, op de hoek biedt een kinderopvang dezelfde kleuren. Een meisje voert een straathond en de moeder een ongewoon gesprek over het huwelijk van haar dochter, ze is acht schat ik maar volgens de vader is het vroeg genoeg. Er valt een stilte als een vooravond die ingewikkeldheid voorspelt een donker wolkenfront buikt uit, iets verderop kleppert de kerstman. Krampachtig probeer ik castagnetten voor te stellen maar de moeder heeft wel iets anders aan haar hoofd, de hond scharrelt rond de enkels van het meisje tot zij in haar handen klapt en het beest grommend de benen neemt. De moeder begint zachtjes te huilen en ook de kerstman waait nu weg.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 december 2017 - 22:28
mooi van sfeer met sterke beelden. ik verbeeld me zelfs dat ik het begrijp. ik kan er althans betekenis aan geven. onthutsend. ik hik alleen wel over je afbrekingen. persoonlijk had ik het liever als verhaal gelezen, geloof ik (dan had ik kunnen zeggen hoe mooi poëtisch het was ...)

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2017 - 8:18
@Nancy, het is inderdaad de sfeer die ik neer wilde zetten. Dank je wel voor je mooie compliment ... :{} @schrijvenmaar, ik snap je punt, maar de afbrekingen zijn wel zo bedoeld. Hoewel niet jou er de hik mee te bezorgen. :confused: Met 'onthutsend' denk ik dat je de juiste betekenis voelt. De indeling en de witregels maken het voor mij onheilspellender. Als een blok verhaal, zou het dat effect denk ik niet geven. Dank voor je reactie. :thumbsup: @Riny, desolaat ja, dat ook. Maar wie zal het zeggen? Dank je wel voor je reactie. :{}

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2017 - 12:23
Beste Elysevdr, Prachtige openingszin! En ook verder heb je heel mooie beelden die je goed aan elkaar schakelt. Het wolkenfront dat uitbuikt, ik wilde dat ik dat bedacht had... Dank je wel voor dit mooie gedicht, het staat als een huis. ik ga hem bewaren. Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2017 - 12:44
elysevdr, sterk uitgevoerd met steeds het enjambement - de inhoud valt daardoor per regel van erg naar erger. (Die inhoud spreekt me minder aan, maar dat maakt niet uit.)

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2017 - 17:58
@Elyse, wat een subliem bouwsel weer van zich aan mij opdringende beelden. In je eerste zinnen was ik terug in Afrika, waar in een bloedhitte de kerstdecoraties nog hangen omdat gewoon niemand ze ergens van afhaalt. Het gebruik van het ww voeren in twee betekenissen, het afbreken dat ik zo waardeer omdat mijn hart steigert bij het ontdekken van de volgende zin, de weerzinwekkende vader die een meisje van acht uithuwelijkt, de krampachtige castagnetten er tussendoor - zeg me, waarom de castagnetten? - een ingewikkeldheid voorspellende vooravond, het is meer dan ik aankan. :thumbsup: :{} :thumbsup: Ik durf het bijna niet te zeggen :o 'iets verderop klappert de kerstman'? Klepperen doet me zo aan klompen denken.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2017 - 19:35
@Elyse, ik dacht na over je gedicht en denk nu dat het klepperen van de kerstman verband houdt met het klepperen van castagnetten,

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2017 - 19:59
De ware poëet, dat ben jij. Dat afbreken van de zinnen op voor mij vreemde plekken illustreert mijn armoede op dit vlak. Ik las het vaker en leer veel van de uitleg en de reacties. Je maakt me rijker voor mijn gevoel. Dank daarvoor en ik kijk weer uit naar je volgende bijdrage.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2017 - 22:23
De beelden spreken me niet zo heel erg aan, maar wat een mooi stuk met afbrekingen die een stukje tekst een tweede laag geeft. Zelf vind ik het stukje waarin je het woord voert in een zin, twee betekenissen erg knap gedaan. Petje af!

gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2017 - 16:39
@elyse, Meegenomen worden èn alle ruimte krijgen. Wat kan ik als lezer nog meer wensen. Maar ben hier niet zo'n fan van het dubbele voeren.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 december 2017 - 10:04
Beste Elysevdr, Het is prachtig hoor. Je opent met een krachtige metafoor, werkt met originele beelden, speelt met alliteratie en assonantie. In de derde strofe doe je dat zelfs heel sterk.Een enkel enjambement werkt goed: 'ze is acht / schat ik'. Het zeugma van 'voert' staat. Je maakt het mooi rond met die kerstman die eindelijk wegwaait. Hulde. Maar het is wel erg druk daarmee. Wat ik mis is het geluid van de castagnetten, meer geklepper zou prachtig zijn. Had ik al gezegd dat het echt goed is?

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 december 2017 - 15:13
Wat en verdrietig toekomstbeeld. En de symboliek eromheen. De huwelijk van een achtjarig meisje? Waar is de wereld in verandert? Met ontroering gelezen.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
20 december 2017 - 16:20
Wow, wat een onheilspellend tafereel. En tegelijkertijd zo treffend omschreven. Wat zou ik er graag even instappen en dan snel weer op.