Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht # 169 - sprookje

De theedoek wapperde in de gure novemberwind aan zijn vishengel. Een wit vlak tegen een grauwe lucht. De man in het bootje hoopte dat iemand zijn wapperende theedoek zou opmerken. Over een tiental minuten zou het donker zijn. Hij gruwde als hij er aan dacht hier te moeten overnachten. De gure novemberwind had hem naar dit verloren oord geblazen nadat door de kracht van een windhoos de roeispanen uit zijn handen waren gerukt. Lange, taaie wortels kringelden rond zijn vaartuig en trokken hem dieper het schimmige moeras in. Tussen de rietstengels zag hij loerende ogen. Waterratten zo groot als dolfijnen zwommen in zijn kielzog. Zijn magere visvangst van vandaag had hij hen al toegeworpen. Misschien gingen ze dan voldaan volgevreten naar hun holen. Maar nee, ze bleven hem achtervolgen. Met handen stijf van de kou omklemde hij zijn vishengel. Lang zou hij het niet meer volhouden. Hij voelde zijn greep verslappen. Bonk. De bodem van de boot schuurde over gesteente en kwam tot stilstand. Op ongeveer een meter van hem vandaan stond een vrouw met een brandende lantaarn. Ze hielp hem op de oever. Door het lichtje van de lantaarn zag hij dat ze mooi en jong was. De vrouw voerde hem over een grillig bospad naar haar woning. Een haardvuur en een glas warme wijn ontdooiden zijn verkleumde lichaam. Ze streelde hem over zijn haar en over zijn wangen. Beroerde zachtjes zijn lippen. “Ik heb zo lang op je gewacht”, zei ze. “Ik laat je nooit meer gaan.”

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach, wat een heerlijke romantiek na zo'n barre overlevingstocht.Toch vraag ik me af waarom zij jong is als ze al zo lang heeft gewacht?

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel prettig om te lezen. En nu blijf ik ook nadenken. Er kunnen van hieruit zoveel verschillende scenario's ontstaan! Dit is echt vervolg waardig.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag i-kat, Dank je wel voor je bezoekje en je mooie woorden. Tja, het is een sprookje, hè? En in sprookjes worden vrouwen niet ouder. Ze blijven jeugdig en mooi. Behalve de stiefmoeder van Sneeuwwitje. :o

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Natas, dank je wel voor je positieve feedback. Ja, ik was ook al verder met dit sprookje in mijn hoofd. Ik zag hoe personen het lege bootje vonden en zich afvroegen waar is de "visserskoning" :nod: gebleven? Maar ja, die limiet van woorden, hè?!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Blavatski, heerlijk, heerlijk sprookje. Ik heb me stukgelezen aan sprookjes. Grimm staat hier vernacheld in de kast. Ik vind 'een tiental minuten' iets te precies. Dat zij beeldig jong is en blijft hoort bij het sprookje. :)

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Blavatski, een wonderschoon sprookje, met een echt happy end. Jammer van de woordlimiet, je stopt als de romantiek losbarst... ;)

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi beeldend geschreven sprookje met alle ingrediënten die daarbij horen; Het schimmige moeras. Loerende ogen. De waterratten zo groot als dolfijnen, brrrr. En natuurlijk ben ook ik benieuwd, leefden ze nog lang en gelukkig?

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Blavatski , de beperking van het aantal woorden daagt de lezer uit om een eigen romantisch vervolg te bedenken. Het is een onverwacht einde: eind goed, al goed. Was mooi te lezen, Fijne zondag, Groet Connie

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Mili, Fijn dat je van sprookjes houdt en ook van dit theedoeksprookje hebt kunnen genieten. In verband met de tiental minuten heb je gelijk, het is misschien iets te zakelijk in het romantisch verhaaltje. Nog een fijne zondagavond toegewenst. :o

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Ton, Fijn je weer even op bezoek te hebben gehad en ja, het romantisch vervolg moet je er zelf maar aan breien. Je hebt talent en fantasie genoeg! Nog een fijne zondagavond toegewenst. :o

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Geen vissers, maar een lieflijke schone redt hem. Een zeemeermin? En wordt hij een zeemeerman ... Prachtig!

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi sprookje, het laatste las ik als de witte wieven... Die man komt het moeras nooit meer uit. ;) very much zoals grimm ook schrijft. Spannend en smaakt naar meer.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie sfeer heeft dit sprookje! Rijke beelden. Veel dank voor alle aangewakkerde fantasie. Ik kan wat minder goed uit de voeten met magere visvangst en voldaan volgevreten waterratten: lijkt me zo weinig voer voor die enorm grote waterratten om voldaan van te geraken. Maar dit geheel terzijde :nod: