Later dan normaal glipt hij de klas in. Zijn hoofd gebogen, zijn kin verstopt in de kol van een grof gebreide trui. Verrassend in mei. Het ding slobbert om zijn lijf, de beige kleur maakt zijn huid flets. Zijn donkere ogen scannen het lokaal. Ik trek mijn tas van de stoel naast me maar hij zit al naast Stinkie Steijger. Na een heel lesuur tegen zijn rug aangekeken te hebben, zie ik wat ik mis: zijn brede schouders in zijn uitgelubberde T-shirts. Mijn favoriet, het New York shirt draagt hij al sinds de brugklas. Inmiddels geeft de V hals inkijk op zijn borstharen. Blond net zoals zijn lange haarlokken. Ik zucht diep. Die achterlijke trui verbergt alles. De bel gaat en Peter stormt de gang op. De klas volgt met veel lawaai. Ik slenter er achteraan. Het tussenuur duurt lang. Derde klassers mogen het schoolplein niet af en het regent. In de kantine is het vochtig benauwd. Mijn hoge staart galoppeert mee als ik met een huppeltje een sprintje naar het fietsenhok trek. De regen tikt ritmisch op het golfplaten dak. Ik adem de frisse lucht in. Door glasgerinkel kijk ik op. Achterin staat Peter. De smiley op zijn rugzak herken ik. ‘Hoi!’ Mijn stem weerkaatst tegen de stalen zijwanden. Ik loop naar hem toe. Hij draait zich betrapt om. Vochtige haren plakken tegen zijn voorhoofd en zijn pupillen staan groot. Tussen zijn donzige baardhaartjes liggen drie vurige wondjes. Hij trekt de kol over zijn kin. Ik til mijn pony op en hoop dat vanmorgen de scrub de witte kopjes heeft beperkt. De rand rondom zijn iris is zwart. Zijn ogen knijpen samen nu hij lacht. Zijn tanden staan kaarsrecht. Zijn lippen vol en donkerroze. Hij pakt mijn hand van mijn voorhoofd. Zijn eerste kus smaakt naar bier.