Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Stella M. 26 oktober 2017 - 14:52

#166 Bakermat der eenzaamheid

Hij droomt gekleurde dromen in zachte suikerspinarmen en ontwaakt nog voor het ochtendkrieken in de warme geur van versgebakken brood. Hij laaft zich aan de zoete melk van zijn moeders borst. De borst droogt op, iemand pelt de suikerspinarmen van hem af. Hij slaapt een droomloze slaap in een koude kamer. In het kleed naast zijn bed vormt zich een kring van vleeskleurige substantie met een baksteenrode kern. De vloeistof bolt omhoog, en zuigt de geur van suikerspinnen en warme melk in zich op. Het spuugt vacuüm.

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Nancy Bastiaans 26 oktober 2017 - 15:21
Ik vind prachtig geschreven. Suikerspinarmen, hoe het vrolijkmakend zoete snoepgoed deze lading kan krijgen. Jaloers dat ik er niet opkom. De laatste alinea is wat vaag voor me maar ik weet wat je bedoelt. :thumbsup:

Profile picture for user schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
schrijvenmaar 26 oktober 2017 - 15:34
van het ene naar het andere uiterste in een minimum aan woorden ... een fascinerend stukje tekst :thumbsup: ik moet wel toegeven dat ik enige tijd ben kwijtgeweest met vergeefse pogingen me het kleed met vleeskleurige substantie voor te stellen :confused:

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ambilicious 26 oktober 2017 - 20:08
Dag Stella, Bijzondere uitwerking. Met je eerste zin vang je me. Met de vleeskleurige substantie raak je me kwijt. Wellicht is mijn fantasie niet ruim genoeg ;) Probeer iets meer te spelen met je zinsbouw. Afwisseling tussen onderwerp + persoonsvorm. hartelijke groet, schrijfcoach Inanna

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Cora van B 27 oktober 2017 - 10:22
Een paar keer gelezen, ook elders, je reacties op de reacties bieden inzicht. Je zou denken dat het dan te vaag is om goed te zijn maar toch grijp je me met dit verhaal omdat ik de kern wel denk te snappen. Of er mijn draai aan geef, maar dat maakt niet zo veel uit denk ik.

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Stella M. 27 oktober 2017 - 13:26
@ allen: Wat fijn dat jullie de moeite nemen om de hersens te laten kraken over mijn stukje. Ik heb het ook in de UKV-groep geplaatst, ter lering omdat daar ook fijne objectieve feedback wordt gegeven, ende vermaack gewoon omdat het leuk is. Het wordt lastig bij de laatste alinea merk ik en ik denk dat dat komt door een zekere mate van perspectiefwisseling. Ik schets daar de geboorte en groei van parasiterende eenzaamheid. Tenminste dat probeer ik :). @Inanna dank voor de welkome kritische blik, ik zal mijn zinsbouw in de gaten houden.

Geen afbeelding

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
maddbrug 27 oktober 2017 - 20:42
Zo Stella, een hersenkrakertje. Ik herlas en die suikerspinarmen zijn geweldig, de titel is krachtig.

Profile picture for user Mili

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili 27 oktober 2017 - 21:26
@Stella, ik vind het flauw te herhalen dat je al hebt gehoord van andere lezers. De parasiterende eenzaamheid in # 5 dat ik me niet kan voorstellen. Kijk uit naar je volgende verhaal. :nod:

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Stella M. 28 oktober 2017 - 10:45
@Stella, ik vind het flauw te herhalen dat je al hebt gehoord van andere lezers ...
En heel subtiel doe je het toch hè :lol:
Kijk uit naar je volgende verhaal. :nod:
Fijn om te lezen, elke opdracht is weer een verrassing.

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
marceline 28 oktober 2017 - 10:57
Stella, de eerste alinea is prachtig. Ik zie het voor mij. De tweede alinea is ook heel beeldend. Ik probeer mij voor te stellen wat daar gebeurt en meen te begrijpen dat het hier gaat om de moeder (de vleeskleurige substantie) die vrij snel sterft na de geboorte (de baksteenrode substantie). Maar misschien zit ik er wel volledig naast.

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Stella M. 28 oktober 2017 - 11:06
@ Marceline, de tweede alinea heb ik geschreven vanuit een beeld dat ik in mijn hoofd heb, maar is multi-interpretabel. Je zit er helemaal niet naast. Dank je voor het lezen en de feedback :)

Profile picture for user Siv

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Siv 28 oktober 2017 - 20:05
Eerst is alles nog goed, en daarna is het kind alleen. Ik hoop dat het goed komt met het kind. Ik vindt de tegenstelling goed bedacht. Met rillingen gelezen.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 28 oktober 2017 - 20:59
Stella terwijl ik je lees, denk ik aan volwassen worden van een baby tot puber. Die laatsten kunnen zich zo ongelooflijk eenzaam voelen. Bijzonder gedaan.

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Stella M. 29 oktober 2017 - 11:35
@ Mili: Is deze voor jezelf? Je deed iets wat je eigenlijk niet wilde ... (ik las het ergens tussen de regels). Voor mezelf: herhaling is goed, daar leert men van. @ Siv: Alles komt ooit een keer goed. Gelukkig heb je een warme bos haar, dat ont-rilt wat lekkerder. Dank je wel. @ Mw. Marie: Dank voor de fijne feedback, ik denk nu dat de opzet toch een beetje geslaagd is.

Profile picture for user Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ton Badhemd 29 oktober 2017 - 23:30
Hoi Stella, mooi geschreven, dat zeker! Je schetst prachtige beelden, in prachtige volzinnen. Poëtisch! Maar voor mij toch een raadsel. Ook na herlezen en toelichting. Ligt vast aan mij, hoor.

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
i-Kat 30 oktober 2017 - 12:12
Wauw, zintuigen optimaal aangesproken! Begrijpelijk? Nee, dat niet helemaal, uitleg was nodig maar ik vind je een woordkunstenares!

Profile picture for user Hadeke

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hadeke 30 oktober 2017 - 13:20
Het leest als een proza gedicht. Ik moest meteen aan Kloos denken: 'Ik ween om bloemen in de knop gebroken En vóór den uchtend van haar bloei vergaan,' Ik krijg ook niet de vinger precies achter je bedoeling en ik geloof dat ik dat ook helemaal niet wil weten, de puzzel en de dansende taal geeft het verhaal juist zijn kracht.