"Het stinkt." "Ja, als een zoete suikerspin." "Suikerspin? Het stinkt naar verrotte vis." Al hurkend keken ze elkaar aan. "Heb jij wel eens een rotte vis geroken?" Jan haalde zijn schouders op. "Jij spoort niet." De jongens keken weer naar het wriemelding dat langzaam uit een ei kroop. "Durf jij het aan te raken?" "Wat?" "Nou, ik wed tien euro dat jij dat niet durft." Sjaak tikte snel tegen de zwarte eierschaal. "Tien euro voor mij." Jan keek boos naar Sjaak. "Valsspeler, je weet best dat ik dat slijmding bedoelde." "Ja daag, dat durf jij ook niet." "Ik durf het wel te likken." "Likken?" "Echt." "Dat is bluf." "Honderd euro?" "Dat heb ik toch niet." "Wat dan?" "Twintig?" "Deal." Jan pakte resoluut het ei van de grond en bracht het naar zijn mond. Het ding begon te piepen. "Au." Jan liet het ei op de grond vallen. "Wat is er?" "Het heeft me gebeten." "Ja hoor, jij durft gewoon niet meer." "Nee echt." Jan liet een bloederige vinger zien. "Shit, je bent echt gebeten." Jan viel voorover op de grond naast het ei. "Je houdt me toch niet voor de gek?" Sjaak schudde hard aan Jan. "Jan, wordt wakker, wordt nou wakker." Jan begon te schokken en schudden. Afwezig wreef Sjaak over zijn enkel, die gemeen prikte, gefascineerd hoe het ene na het andere wriemelding uit Jan zijn vinger kroop.