Vooral de laatste strofe spreekt me aan, waarbij de voorgaande me natuurlijk op een mooie manier naar toe leiden. Ik vind 'jouw droom' wel passend. Het geeft net dat randje overpeinzing dat een gedicht vaak nodig heeft, 'onze' maakt het te idyllisch voor mijn gevoel. De ik hoorde thuis in de droom van de jou, als een soort muze. De muze alleen. Ik zou nog even denken over de titel, ik snap deze wel, maar het is zo'n cliché uitdrukking geworden, dat het mij met een verkeerd 'gevoel' aan het lezen zet. Je woorden overstijgen het cliché. (Ver.)

Prachtig gedicht, Willemina. Ook mij raakt de laatste strofe het meest.

Willemina, De 1e strofe is direct, er staat wat er staat. Wat mij betreft is de 1e regel plus 'naar' genoeg en gelijk door naar strofe 2: langzaam keer ik naar het huis waarin wij enz. strofe 3 spreekt ook mij het meest aan. Dat komt door het rake beeld: geen bloemen /wel wasgoed /denk niet waar. Dat is het herkenbare mechanisme van wel weten en toch ontkennen.

Beste Willemina, Een heel mooi beeld, het huis dat je naast degene die je verliet hebt gezet en er een vuur onder aansteekt. Ook de was die is opgehangen omdat je het niet kunt geloven, vind ik iets om te onthouden. Ik zit te denken of ik het woord tussen haakjes niet weg zou laten. Ik denk dat ik dat wel zou doen, omdat het nog schrijnender is als iemand ook zijn droom achterlaat. Maar dat is iets wat jij moet beslissen... Schrijf ze, Greetje Kruidhof

ik zou ook willen voorstellen [onze] te schrappen verder een helder gedicht wat direct iets raakt

Zo mooi Willemina, het vuur dat onder het huis brandt. En wasgoed aanlijnen omdat je denkt dat het (verdwijnen) niet waar is ... Ik denk stiekem dat het gedicht aan verwondering en kracht wint door de hele eerste strofe (die vertellend is, in tegenstelling tot de prachtige poëtische beelden die volgen) weg te laten; de tweede en laatste strofe spreken al boekdelen, geven het verdwijnen ook aan. (En het 'achterlaten van een droom' past eigenlijk meer in een standaardgedicht, terwijl de rest van je gedicht dat zeker niet is.) Als je dat te vaag is, misschien als eerste strofe alleen 'langzaam keer ik naar het heden' laten staan? Dat geeft het einde van het gedicht dan een dubbele betekenis (het 'langzaam naar het heden keren' lijkt bij het aanlijnen van het wasgoed te vervagen, niet waar te zijn). Heel graag gelezen en herlezen. :thumbsup: :{}

Willemina, #9 De informatie over bestaande personen kan de lezer niet uit het gedicht halen. Indien het specifiek over iemand gaat, kun je dat voorafgaand vermelden. Gedicht voor ... / opgedragen aan / in memoriam, naam en datum. Daar zijn genoeg voorbeelden van. (Anna Enquist schreef een dichtbundel, De tussentijd, over haar overleden dochter.) Je kunt het ook algemeen maken, je geeft het zelf al aan: 'Ik kan natuurlijk ook de werkelijkheid helemaal laten vallen en alleen gebruik maken van het gevoel, zoals ik in de laatste strofe heb gedaan.'

ik had je letterlijke bedoeling niet uit de tweede strofe ghaald, maar denk niet dat je dat per se duideljker moet willen maken, het zou het volgens mij zowel banaler als minder universeel maken. En ik ben degene die altijd zo'n moeite met poëzie heeft, omdat het voor mij wel direct iets moet betekenen ... :confused: