Knap hoe ik de tijd in jouw woorden zie verstrijken en hoe je de opdrachtafbeelding in je gedicht (of misschien wel andersom) weet te passen.

Janp. ... wat is dat goed te lezen en daardoor makkelijk te volgen. :nod: :thumbsup:

Heel mooi, jpmeijers! Vooral de tweede strofe spreekt me aan door de beelden die je gebruikt. Het gedicht leest heel soepel, het ritme past goed bij de titel.

Mooi! Dit vind ik een hele sterke zin: 'al glinstert steeds het smalste punt'. Zeker in combinatie met het voorgaande zeg je hier iets zonder het direct te benoemen. Knap.

Tijd is een zandloper zonder omdraaien

Da's een fantastische opening. In dit fraaie gedicht struikel ik wel over 'de glazen kolven blijven even vol ook'. Ik zie de zandloper uit de eerste regel in combinatie met tijd en de titel, en dan zie ik de bovenste kolf toch leeglopen.

Mooie beeldspraak JanP Bij het herlezen valt het gedicht voor mij uiteen in twee delen: het eerste stuk mooie beeldspraak en dan het tweede gedeelte waarin het verstrijken uitgelegd wordt. Niet storend, maar ook geen eenheid.

Oksels in kale takken, dat klinkt poetisch. De indruk van een foto en dan hoe deze woorden tot stand komen, in jouw gedicht, van beeld naar woord, vind ik fraai. Knap gedaan.

Heel mooi, Jan P. Beeldend en helder. Zo heb ik gedichten graag.

JanP heel mooi gedicht. In de tweede strofe struikelde ik een beetje over de oksels. De eerste strofe vind ik grandioos :thumbsup: .

De eerste zin vind ik het mooist. Het is een fraai beeld dat jij oproept bij deze foto. Fijn om te lezen en met al het commentaar erbij ook nog eens heel leerzaam voor mij.

@JanP, Ik vind het mooie beelden die je neerzet. Ik twijfel over ‘dat verstrijken kun je zien aan’. Het ondermijnt (bij mij) een beetje de magie van de beelden/beeldspraak. Alsof er geswitcht wordt van poëzie naar proza en daarna weer terug.

Beste JanPMeijers, Je raakt me, zeker met de tweede strofe. De oksels in de kale takken, het oorspronkelijke wit op de muren, de lange onderbroeken die niemand meer draagt. Prachtige beelden heb je hier neergezet. Ook het glinsteren van het smalte punt kwam bij mij binnen. Ik heb dit gedicht graag gelezen. Dank. Schrijf ze, Greetje Kruidhof

janp, het is zoals Hadeke zegt, ik zie de tijd oneindig verstrijken in jouw woorden. Dat het soms lijkt of de tijd ergens stilstaat, vind ik symbolisch terug in het glinsteren van het smalste punt van de zandloper. Het is natuurlijk gezichtsbedrog, schijn, maar hoe mooi kan dat zijn! :thumbsup:

Mooi: de verstrijkende tijd die eigenlijk blijft, de takkenoksels bevallen me, origineel naast die ouderwetse lange onderbroeken. Mooi gedicht.

JanPee, ik vind het een uitstekend idee om de tijd te vergelijke met een zandloper en het verstrijken van die tijd te ervaren, daar waar zij als het ware het smalste punt van de zandloper passeert. Bijna in één adem maak je er de eeuwig durende tijd van, die behoeft dus per definitie een eindeloos gevulde en doorlopende zandloper. Daarna volgt een strofe waar wij in het dagelijks leven de tijd zoal aan voorbij zien gaan; lange onderbroeken. Mooi. Waar ik wel moeite mee heb is dat je de tijd gelijkschakelt met de zandloper (Tijd is een zandloper) Tijd is een dimensie van de onlosmakelijke vierdimensionale tijd-ruimte. Tijd is immaterieel en een zandloper is materieel en onderdeel van de ruimte. Je kunt met een zandloper of klok enkel de tijd meten. Als je ‘Tijd is als een zandloper’ schrijft is het probleem opgelost