Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#164 - Water

Ze vertellen me dat water transformeert, dat water ijs wordt, ijs water, water damp, damp water, dat sneeuw gletsjer wordt, gletsjer rivier, rivier zee, dat water eeuwig blijft transformeren. Ze vertellen me dat water strijdt, dat water grond versleept, oevers ondergraaft, kustlijnen vormt, dat watermassa’s continenten splijten, eilanden verheffen, dat water eeuwig blijft strijden. Ze vertellen me dat water schept, dat water moleculen meevoert, bindt, bij elkaar brengt, dat water evolueert, dat alle leven eigenlijk water is, dat water eeuwig blijft scheppen. Maar ik zit hier aan de oever van het meer en ik kijk naar het water en ik zie dat het eindeloos niet verandert.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Laat je niets vertellen. :-) Mij spreekt de herhaling van de eerste zin per strofe wel aan. En ook de consequente 'opsommingen' in de tweede zin en derde zin en de krachtige afsluiting in de vierde zin, dat geeft het iets bezwerends mee. Over het eind twijfel ik. De lange zin maakt het wel 'gewaagd', want afwijkend van de cadans. Toch leidt het me wat af van de inhoud van de woorden daarin. En die woorden zijn het wel waard om binnen te komen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
tja hij zou natuurlijk ook afgebroken kunnen worden, met een eigen regel en dus meer nadruk voor 'ik zie dat het eindeloos niet verandert' best iets voor te zeggen, volgens mij denk ik maar ik weet er ook niets van

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind die laatste zin een mooie afsluiting. Die roept bij mij het gevoel op van een 'ik' waarvan het bestaan - in tegenstelling tot dat van het water - vluchtig is. Mooi contrast. Mooi gedicht.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Die laatste zin, prachtig. Vooral ook om te bedenken dat wij voor 70% uit water bestaan. Wat water al niet doet. Lees en herlees dit gedicht - om stil van te worden.

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
gs, origineel gedicht in een stroom van gedachten met de laatste zin als confronterende conclusie. Dat slot mag voor mij zonder 'maar'.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Hadeke, dankjewel dat de laatste strofe de cadans breekt is iets wat m.i. niet anders kan. Het zou echt een heel ander gedicht worden als ik structuur van de eerste drie strofen ook in de vierde breng. Ik zie voor de slotzin ook geen logische of zinvolle of ondersteunende manier om hem in stukken te delen.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Angus, dank. Naar aanleiding van je reactie op ‘pseudo-eerste-orde proces’ gegoogeld. Wij mensen leven blijkbaar zo snel dat we het universum niet anders dan als in evenwicht kunnen zien.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@janp, dank. Ik ben me al even aan het afvragen of het woordje 'maar' iets doet en wat dan precies. Ik ben er nog niet uit.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
gs, Ik vind het een geweldig gedicht, juist door die laatste lange zin. Die geeft een weergaloze betekenis aan de 'verhandeling' daarvoor.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste GS, Ze vertellen me... Gaandeweg het gedicht werd ik steeds nieuwsgieriger hoe het gedicht zou eindigen en het einde was toch verrassend. Bovendien zit er een goed ritme in je gedicht, een duidelijke lijn terwijl het dus (had ik al gezegd) verrassend blijft. Mocht je nog verder willen schaven, kijk dan eens naar de woorden 'strijdt' en 'transformeert'. Die woorden klinken wat ouderwets waardoor ze wat uit de toon vallen voor mijn idee. Ik zou eerder aan bijvoorbeeld 'vechten' en 'veranderen' denken. Maar wellicht is er een reden dat je het zo deed? Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi en krachtig gs, heel uitgesproken jouw stijl ook. De wetenschappelijke pointe typeert je. De herhalingen (en 'opsommingen') werken hier ook goed vind ik, geven een dwingend ritme aan je gedicht dat fraai past bij 'ze vertellen me'. Door het breken van die cadans in je laatste zin, laat je m.i. de 'gelaten' houding of de verwondering van de 'ik' juist prachtig zien. Alsof ineens de spanning van de belerende boog gaat en al die kennis er voor hp eigenlijk weinig toe doet. Constante beweging die eindeloos niet verandert. :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marijcke, @Nancy, @Marceline, dank. @Greetje, dankjewel. Oorspronkelijk had ik 'veranderen' i.p.v 'transformeren', maar ik vond dat dat niet kon vanwege het einde van mijn gedicht. Over 'transformeren' ben ik zelf ook niet heel enthousiast, maar ik kon even niets beters verzinnen. Bij het ouderwetse van 'strijden' had ik nog helemaal niet stil gestaan. @Elyse, dank voor je uitgebreide commentaar. Ik kwam je vandaag trouwens nog tegen (Türing 2015)