Dit vind ik mooier dan mooi. Klein, zuiver en fantastisch geschreven.

Beste Schrijvenmaar, Een mooie eerste zin, de woorden storten in de diepte. Een goede afbreken na 'diepte': een natuurlijk rustpunt in de zin. Ook de afbreking na 'vuile was' vind ik goed, want daardoor valt het 'vredig' des temeer op. Mocht je nog door willen schaven, kijk dan eens naar het woordje 'hier'. In het eerste stukje lijkt het hier het water te zijn, waardoor ik even verbaasd was dat de was ook 'hier' hing. Misschien kun je hier nog wat mee Groet, Greetje Kruidhof

Geweldig Schrijvenmaar. Het eerste deel wauw :thumbsup:

Ik ken niets van gedichten, maar vind het wel krachtig en op een of andere manier intens. Ik zou evt in eerste alinea 'waarin' weglaten, dat is persoonlijk. :o

schrijvenmaar, helemaal goed zo - niets meer aan doen, wat mij betreft. (Hier is ook een tijdsbepaling)

Ik sluit me aan bij boven. Wauw! Leuk, ik had ook iets met de vuile was in gedachte maar kwam daar uiteindelijk niet uit. Jouw suggestie, eerste erin duiken en dan het resultaat alsnog buiten hangen om te drogen na de zoektocht. Top.

Heel fijntjes schrijvenmaar! :) Was die vuil en vredig hangt, zo mag ik het graag zien. Altijd buiten. Ik vind het juist zo mooi dat in poëzie de was ook prima op de bodem van de zee of een meer buiten kan hangen. Dat zie ik nou helemaal voor me. Die leugens zwemmen daar toch ook rond in jouw gedicht? En tegelijkertijd hoeft het ook niet per se zo wonderlijk voor wie het niet ziet zitten, die vuile was daar in de diepte. Zoals janp aangeeft is ‘hier’ immers ook een tijdsbepaling. Daarbij is die diepte waarin je duikt figuurlijk, lijkt me. ;) :thumbsup: :{}

Mooi!

Een pareltje, echt prachtig in zeer weinig woorden.

Ja. Heel mooi, schrijvenmaar. Ik heb geen ook geen bezwaren tegen 'hier'. Zeker niet in combinatie met de foto.

Schrijvenmaar, dit is een gedicht dat niet meer woorden mag hebben. Prachtig en krachtig.

Ja mooi. 'Hier' is voor mij ook geen struikelpunt. Ik peins alleen wat op 'altijd' buiten. Voor mijn eerste gevoel zou het weg kunnen, maar voor mijn tweede gevoel is dat weer te kaal. Ik krijg de vinger er niet helemaal achter.

Hoe origineel, Schrijvenmaar Prachtig om in zo'n leuk en kort gedichtje met de gekozen woorden zo in te spelen op de foto. :o

Schrijvenmaar, ... kort maar krachtig en zeer duidelijk.

Schrijvenmaar, ik ben met jouw gedicht naar de woordendokter geweest voor het stellen van een diagnose. Niet dat ik dacht dat er iets aan haperde, of dat er nodig geamputeerd moest worden of dat het aan het infuus moest. Nee, niets van dat alles. Ik hoefde er niet veel moeite voor te doen. Mijn buurman, pastoor Frans, is ook woordendokter. Sinds er met zielzorg geen droog brood meer te verdienen valt, wijdt hij zich aan het geschreven woord. Hij ziet me graag komen. Als ik belet vraag, wordt een minuut later de wijn te luchten gezet. Allereerst heeft Frans jouw gedicht gelezen en menig maal herlezen en peinzend overdacht. Hij heeft het van alle kanten geproefd, bij kaarslicht bekeken en tegen het licht gehouden. Toen heeft hij het tussen beide handen genomen om het te temperaturen. Het was op kamertemperatuur, dus uitstekend. Ook de woorddruk heeft hij gemeten: met zijn tien vingertoppen heeft hij alle woorden afgetast; er zaten geen gestreste woorden tussen. Als laatste heeft Frans je gedicht op doorzichtig folie geprint, om hem in de gelegenheid te stellen ook de achterkant van de letters nauwkeurig te onderzoeken. Hij was onder de indruk hoe gaaf die waren, die zouden vele jaren op de drager blijven kleven, daar was hij van overtuigd. Zijn oordeel: hij was onder de indruk hoe een wildvreemd persoon instaat kon zijn in luttele woorden weer te geven wat hij de laatste twintig jaar in zijn geloofscrisis had doorstaan. Gaandeweg de flessen werd zijn oordeel nog uitbundiger en vielen er termen als hemels en goddelijk en ook hebben we tezamen aleloeja gekweeld. Het was tegen enen dat ik hem naar bed begeleidde. (zie #162 Amahorum)

Ja, laat maar zo. Het is prachtig!