Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht 163 het monster

Hij keek me aan met zijn felblauwe ogen. Wat was hij knap. Zijn zwarte stekelharen had hij netjes ingesmeerd met gel. Op het eerste oog lijkt hij een normale jongeman, maar ik weet meer. Hij is een monster. Een monster dat lastig te weerstaan is. Menig vrouw zou gecharmeerd van hem zijn. En dat weet hij. Hij maakt goed gebruik van zijn charmes en gladde praatjes. Ik moest en zou er niet intrappen, wat hij ook probeerde. Maar het was zo moeilijk. Bijna gehypnotiseerd bezweek ik voor zijn aandacht en verschijning. Ik had toen nog geen idee wat hij allemaal van plan was. Alsof er een wervelwind door me heen waaide, veranderden mijn gevoelens van positief in negatief. Door zijn manipulerende woorden werd ik een fragiel, onzeker meisje dat bang was om iets verkeerds te doen. En dat gebeurde in zijn ogen al snel. Soms kwam het beest in hem naar boven en nam hij me tot stekende pijnen aan toe. Hij ging er zo in op dat hij mijn schreeuwen niet hoorde. En als ik dan vaak genoeg schreeuwde overdonderde hij me weer met beschuldigende woorden in combinatie met een pruillip. Mijn innerlijke pijn was niet te harden. Emotioneel kreeg ik het gevoel dat ik alles verkeerd deed. Lichamelijk deed zitten en lopen me al pijn. Op andere momenten trok hij een glimlach van oor tot oor en sleepte hij me mee in zijn enthousiasme. Daardoor nam ik de mindere momenten voor lief. Langzaam werd ik een gevangene die haar gevangenisbewaarder niet los kon laten. Het leed was al snel voorbij. Hij opende de deur van zijn gevangenis en zette me er meedogenloos uit. Ik werd overbodig. Drie hele weken heb ik in een achtbaan van emoties geleefd. Ik wist niet meer wie ik was. Niet vlug daarna had hij alweer een nieuw slachtoffer. Een slachtoffer dat een aantal jaren later nog steeds bij hem is. Ik kom hem nog wel eens tegen, soms met haar, maar zeg hem geen woord. Er is iets veranderd. Die knappe jongeman die hij eerst was is omgeslagen in een onverzorgde man. Is dit zijn ware zelf die hij al die tijd voor mij verborgen heeft gehouden?

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Kerstvrouw, dit monster ken ik helaas maar al te goed en ook de opluchting dat het je monster niet meer is. Omdat het zo mijn verhaal had kunnen zijn vind ik het wat moeilijk om op het schrijven, stijl etc te reageren. Dat sla ik voor nu dan maar even over. ;)

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Kerstvrouw. Hier krijg ik de koude rillingen van. Zo'n giftige personage die je zelfbeeld naar beneden haalt. Moet de zin: "Ik wist nog niet meer wie ik was." "Ik wist niet meer wie ik was. " zijn? Gelukkig kon de HP deze situatie weer verlaten. Graag gelezen.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank jullie wel voor de reacties, ik ga het verbeteren! @Siv De HP is gedumpt door het monster. Ik zal het anders formuleren zodat dat iets duidelijker wordt. @Nancy Wat aangrijpend dat je het herkent. Ik hoop voor je dat je door het lezen geen nare gevoelens hebt ervaren.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Kerstvrouw, wat een heftig verhaal. Ik moest even een paar keer slikken. Maar je hebt kennelijk een goede manier gevonden om ermee om te gaan, gelukkig maar!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Kerstvrouw, je tekst heeft parallellen met mijn boek 'Jitzak' dat recent uitkwam. Ik herken dan ook het nodige in het perfide figuur dat je opvoert. De mijmeringen die je er in de laatste alinea op nahoudt zijn in wezen voor de hp overbodig.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Kerstvrouw! Aan je naam te zien dacht ik direct aan The Grinch. Echter ging dit verhaal over een wat meer realistisch figuur. Inhoud is erg goed.
Langzaam werd ik een gevangene die haar gevangenisbewaarder niet los kon laten.
Deze zin spreekt boekdelen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Kerstvrouw, ... wat een ellende. Gelukkig ben je aan dat monster ontsnapt en heb je hem uiteindelijk toch los kunnen laten.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank jullie wel voor de reacties en tips! Nou dat loslaten valt vies tegen helaas. Ik zit soms gewoon nog steeds met de gedachte dat hij er zo makkelijk mee wegkwam. Dat ik nooit heb kunnen laten merken wat voor een monster hij is. En ik zal de laatste zin weghalen! Groetjes!