163 Monster

Met mijn slipje in mijn hand loop ik terug naar kantoor. Langzaam buk ik voorover om mijn handtas onder het bureau te pakken. Terwijl ik mijn hem aankijk, laat ik het in mijn tas glijden. Hij slikt. ‘We moeten nog wat offertes maken’. Ik ga op mijn bureaustoel zitten en schuif zijn kant op. ‘Ja, dat klopt. Zal ik naast je komen zitten?’ Zo nonchalant mogelijk schuif ik een stukje rok omhoog. Het donkere randje van mijn kousen dringt zich op aan zijn gezichtsveld. ‘Euh… Ja’. Terwijl zijn hand onder mijn rokje verdwijnt pak ik mijn telefoon en begint te typen. Beste Antoine, Voor niets gaat de zon op. Morgen ben ik beschikbaar om te spreken over de nodige veranderingen binnen onze werksituatie. Slaap zacht. Groet, Josephine