#163 Het

Willemina lijkt me ook een vrouwennaam :D los van je foto. Zeker heb je een punt maar dan is het misschien leuk om als 2 persoonlijkheden te schrijven waarvan er dan een duidelijk een man is. Wie weet wie dat al doet :lol: ik wilde alleen maar zeggen dat ik zelf bevooroordeeld ben door naam en plaatje dus ik moet me af en toe herpakken. Oplossing is om niet in de ik vorm te schrijven maar dat is ieder voor zich.

Ik vind de zin zelf niet lastig om te lezen maar de lezer vind dat misschien wel. Ik kijk er nog eens naar. Twee keer 'dan' vind ik bij nader inzien niet zo geslaagd dus hij moet toch 'op de schop'. , en de typo verbeter ik.

Ik vind hem niet lastig om te lezen, maar de typo staat er nog ;) sterk verhaal; ik vind kerkvaders en al wat zij mensen opleggen en aandoen ook enger dan de duivel. de beklemming komt goed over.

Als je had geschreven 'Ik speel wel eens met mijn klitje' had ik effectbejag kunnen bevroeden.

Waarschijnlijk ben ik nog altijd erg naïef. Iets dergelijks zou totaal niet in me opkomen. Ik vind het wel grappig.

Het is, puur fysiek, minder voor de hand liggend (letterlijk, ja), daarom gezochter, opvallender, eerder verdacht van effectbejag. Ik vraag me af hoe jullie tegenover 'ik speel wel eens met mezelf' staan - of iKat dan makkelijker doorleest? (Vind het trouwens een wonderlijke veronderstelling dat personages overeenkomsten met hun schrijvers zouden moeten hebben, enkel omdat ze in de eerste persoon geschreven zijn, zo schrijf, noch lees ik zelf.)

[(Vind het trouwens een wonderlijke veronderstelling dat personages overeenkomsten met hun schrijvers zouden moeten hebben, enkel omdat ze in de eerste persoon geschreven zijn, zo schrijf, noch lees ik zelf.)

Voor de duidelijkheid; dat is niet mijn veronderstelling. Als ik vanuit de eerste persoon schrijf heeft het vaak niets met mij te maken. Daar gebruik ik vaak de derde persoonsvorm voor.

het leek iKats veronderstelling

Zo lees ik de verhalen op SOL wel, niet met het idee dat de schrijver/schrijfster het zelf heeft meegemaakt, hoewel ik in reacties vaak lees dat het (deels) wel zo is. Misschien daarom. Ik koppel de verhalen kennelijk aan een persoon en Ik vroeg me af of anderen dat ook hebben. Schrijvenmaar kennelijk niet. Ik merkte bij dit verhaal gewoon dat mijn beeld niet meer klopte en omdat Angus er op reageerde zwengelde ik het aan. Sorry Willemina.

Leerzaam toch, zo'n zijspoor, dat mag vast van Willemina Maar bij boeken/ andere verhalen heb je dat niet? Dan is het toch een beetje het gevoel dat we elkaar hier kennen dat je parten speelt, waarschijnlijk. Grappig.

Willemina lijkt me ook een vrouwennaam :D los van je foto. Zeker heb je een punt maar dan is het misschien leuk om als 2 persoonlijkheden te schrijven waarvan er dan een duidelijk een man is. Wie weet wie dat al doet :lol: ik wilde alleen maar zeggen dat ik zelf bevooroordeeld ben door naam en plaatje dus ik moet me af en toe herpakken. Oplossing is om niet in de ik vorm te schrijven maar dat is ieder voor zich.

i-Kat, Ik bedoelde met het gebruik maken van een andere avatar ook het toepassen van een andere naam (maar vergat dat erbij te schrijven. :) Ik schrijf vaker in de ik-vorm, ook wel vanuit het perspectief van een man. Ik zou me erg beperkt voelen in mijn schrijven wanneer ik het alleen over mezelf of een vrouwelijke hp kan hebben zodra ik in de ik-vorm schrijf. Wel heb je me op het idee gebracht om op mijn website de volgende kanttekening te plaatsen: 'verwar de schrijver niet met het geschrevene.' ;)

Ik vind de zin zelf niet lastig om te lezen maar de lezer vind dat misschien wel. Ik kijk er nog eens naar. Twee keer 'dan' vind ik bij nader inzien niet zo geslaagd dus hij moet toch 'op de schop'. , en de typo verbeter ik.

Ik vind hem niet lastig om te lezen, maar de typo staat er nog ;) sterk verhaal; ik vind kerkvaders en al wat zij mensen opleggen en aandoen ook enger dan de duivel. de beklemming komt goed over.

Als je had geschreven 'Ik speel wel eens met mijn klitje' had ik effectbejag kunnen bevroeden.

Waarschijnlijk ben ik nog altijd erg naïef. Iets dergelijks zou totaal niet in me opkomen. Ik vind het wel grappig.

Het is, puur fysiek, minder voor de hand liggend (letterlijk, ja), daarom gezochter, opvallender, eerder verdacht van effectbejag. Ik vraag me af hoe jullie tegenover 'ik speel wel eens met mezelf' staan - of iKat dan makkelijker doorleest? (Vind het trouwens een wonderlijke veronderstelling dat personages overeenkomsten met hun schrijvers zouden moeten hebben, enkel omdat ze in de eerste persoon geschreven zijn, zo schrijf, noch lees ik zelf.)

Euh ... 'minder voor de hand liggend?' - ik vind het juist érg voor de hand liggend: al die 'gristelijke' input is de doodsteek voor een volkomen natuurlijke handeling als het spelen met jezelf. Ieder kind doet dat onbevangen en het zijn de volwassenen (met name zgn. gelovigen) die er iets onnatuurlijks van maken. En juist dát wil ik benadrukken, geen haar op mijn hoofd die aan effectbejag dacht (en denkt). Ik vind 'ik speel wel eens met mezelf' veel sterker; eerlijkheidshalve moet ik daar de kanttekening bij zetten dat ik het ook meer confronterend vind. Mogelijk heb ik onbewust ook gekozen voor een mannelijke hp om zelf vrijuit te gaan, dwz niet het risico te lopen dat iemand deze tekst op mijzelf betrekt. Het overdenken waard. Want dan zou ik zelf toch ook ongemerkt rekening houden met de mogelijkheid dat lezers denken dat alles wat ik over een vrouwelijke hp vanuit de ik schrijf over mijzelf gaat. Hm ... :confused: Dank voor je feedback, Schrijvenmaar.

ik bedoelde dat een piemel, puur fysiek dus, makkelijker in de hand genomen wordt, hij steekt daar maar zo'n beetje uit, terwijl een clitoris ... sommigen zoeken er jaren naar, schijnt ;) Kinderen hebben geen benul van het bestaan ervan. Klitjes hebben ze hooguit in hun haren. Vandaar dat ik dacht dat piemel i.t.t. het door Angus opgevoerde klitje ook voor een vrouwelijke schrijver een meer voor de hand liggende keus was, inderdaad, juist om het natuurlijke van de handeling te benadrukken. Ik snap je overweging mbt je eventuele terughoudendheid, maar merk zelf dat ik dat niet minder heb wanneer ik vanuit een mannelijke hp schrijf. Zo blijk zelfs ik geplaagd door een eigen Het, ondanks mijn a-theïstische opvoeding. Welk een inzichten jouw schrijven niet teweeg brengt ...