# 162 - Strooptocht

Reinaerts aandacht verschoof van de hoogvliegende leeuwerik naar de heg. Een hoge veldwachterskepie kwam er bovenuit, een fiets rammelde. ‘Rennen, Siska.’ De zakken van zijn broek en zijn jasje puilden uit, met zijn handen hield hij de appels onder zijn versleten pet tegen. Zijn zusje rende zo snel ze kon, om haar buik een schortje dat ze voor zich uit hield en waar de sappen van de geblutste appels en peren zich reeds vermengden. Eenmaal de boomstam over de beek voorbij, keek Reinaert over zijn schouder. ‘We kunnen trager, Siska. Hij moet helemaal omrijden.’ ‘Zo oneerlijk,’ hijgde ze. Haar haren krulden van het zweet. ‘Waarom zouden we niet mogen rapen?’ Hij rechtte zijn schouders in een poging ouder te lijken dan zijn tien jaar. ‘Boer Harold is…’ ‘Een oen,’ riep Siska. Ze legde het misprijzen van hun moeder in de woorden. ‘Kan je nog harder?’ Hij trok lichtjes aan haar arm. ‘Kom, ze wacht op ons. En hiervan,’ hij sloeg de vliegen weg van haar schort, ‘zal ze wat lekkers maken.’ ‘En zo is het begonnen.’ Reinaert keek in de ogen van zijn kleindochter. Dezelfde blonde haren als haar moeder. Dezelfde die hem met de jaren waren ontglipt. ‘En toen hebben jullie geleerd hoe je moest bakken?’ Laura nestelde zich in de kromming van zijn arm. ‘Siska en ik keken toe, hoe moeder de rotte stukjes wegsneed. In een pot op de houtkachel werd het fruit langzaam zacht met wat suiker en kaneel. Ondertussen bakte ze het deeg alsof het pannenkoekjes waren. Tussen twee laagjes in werd stroop gelegd. En Siska en ik mochten er rondjes uitsnijden.’ Laura legde haar wijsvinger nadenkend op de lippen. ‘En de vierkantjes dan?’ ‘Ach, liefje. De toestellen die we nu gebruiken bestonden niet en er was amper elektriciteit in het dorp.’ Hij grinnikte om het ongeloof in haar ogen. ‘Weet je, die vierkantjes in de stroopwafeltjes … ‘ Hij opende de blikken doos op tafel, opgetogen nam Laura twee door haar moeder gebakken stroopwafeltjes. ‘Een voor jou, opa.’ Voor ze beet, keek ze hem aan. ‘De vierkantjes?’ ‘Daar zorgden muizentandjes voor.’ [Geschrapt 30/9: Hij had niet verwacht dat ze in huilen zou uitbarsten.]