De deur gaat open. Een overheerlijke karamelachtige geur komt me tegemoet. Mijn vriend is terug van het winkelen. Hij heeft duidelijk wat lekkers bij zich. Wat zal het zijn? Hij is stiekem bij de bakker geweest, ik zie het aan het labeltje op de zak die hij in zijn handen heeft. Hij loopt naar het aanrecht en kijkt me lachend aan. "Lust je ook een stroopwafel, schat?" vraagt hij. En óf ik dat lust! Alsof ik de bus moet halen ren ik naar het aanrecht om een vers gebakken stroopwafel te pakken. Wat ziet die er heerlijk uit. De stroop stroomt als lava uit de warme wafel. Ik ruik eraan, de bakker moet hem net uit het ijzer hebben gehaald toen hij hem inpakte. Dan een hap. Wat is dit zalig. Heerlijk hoe hij lijkt te smelten op mijn tong. Ik kijk naar mijn vriend en zie dat hij er ook zichtbaar van geniet. Hij heeft zijn ogen zelfs dicht gedaan terwijl hij happen neemt. Geef hem eens ongelijk, want wie kan nou zo'n zalige koek weerstaan? Dan is hij op. Ik geef mijn geliefde een ondeugende blik en vraag hem voor de grap of ik nu eens naar de bakker zal lopen. Waar hij volmondig ja zegt vind ik het prima zo. Ik heb mijn momentje voor mezelf weer even gehad, even samengesmolten met een stroopwafel. Ik vertel hem dat ik niet meer naar de bakker ga. Ik wil nu weer van hem genieten.