Er klinkt gekletter van plastic wieltjes op kinderkoppen. De hele wijk ligt wakker en zo gaat dat elke nacht. 's Morgens staat er een winkelwagen op de parkeerplaats naast de Aldi. Een beeld, waarmee klanten nachten woelen. Hoofden los gesnokt van baby born poppen, gestolen uit de Toys ‘R’ Us, vol gestift met graffiti en bewerkt met een kettingzaag. Bejaarde sterft aan hartaanval, zo klinken krantenkoppen. De man deed zijn gordijnen open, en zag de hoofden voor zijn raam geplakt. Hij was de bedenker van verpakkingen. Zijn woning is op de achtste verdieping, maar niemand heeft iets gezien. Niemand hoorde iets bijzonders, behalve het gekletter van plastic wieltjes op kinderkoppen. Het dorp is in rep en roer, niemand weet van wie die streken komen. Men verzamelt zich op de parkeerplaats, waar alweer een winkelwagen staat. Camerabeelden tonen niets, en ook de Toys ‘R’ Us heeft geen idee. Spandoeken wapperen, jonge handen vormen vuisten. Iedereen schreeuwt. De burgermeester overstemt hen met een microfoon. “Vanavond gaan wij op klopjacht, pak uw fakkels en geweren.” Doffe klanken van leren kisten op gras. Ze stappen in de maat, aangegeven door de voorste man. Hendrik, een commando in de maak. Ze paraderen door het dorp, lopen langs het platteland, marcheren langs de kerk en sluipen daar achterlangs. Daar sluiten de poorten, ze zijn gevangen op het kerkhof. “Niet gevreesd”, schreeuwt er een. “Ontsteek de fakkels, en laadt uw wapens door.” Er steekt een wind op. Ijzig en kil. Het suizen door de bomen klinkt als het krijsen van een kind. Er klinkt gekletter, van plastic wieltjes op kinderkoppen. Dit wordt gevolgd door gejank. Hendrik ligt in elkaar gekrompen, te midden van de groep. “Ik had een voorgevoel, en heb dat zojuist geïnspecteerd. Nergens liggen stenen, onze straten zijn geasfalteerd.” --- @Blavatski, het spook van vorige week was ontsnapt en dwaalt nu door dit verhaal.