#159 Old school hypnotherapie

Gesprekken hadden niets opgeleverd. Nu lag ik op de bank. Een laatste strohalm. Haar stem leek steeds meer vanuit de verte te klinken, steeds holler, en begon zelfs te echoën. Tot er alleen een veelvoud van dezelfde fluistering klonk: 'Je ziet niets, het is aardedonker. Kun je me vertellen waar je bent?' 'Ik lig op een rooster. Als ik met mijn hand erover strijk, voel ik roest afbladderen. Als ik beweeg, zakt het door en kraakt. Het staat op breken. Onder me is het heet. Ik hoor vuur loeien, diep, in het donker.' 'Ben je bang?' Weer die fluisteringen. 'Nee,' zei ik. 'Wacht, rechts van me gloeit een sigaret op. Er zit een vrouw op de grond, naakt. 'Is ze mooi?' 'Moeilijk te zeggen, maar het figuur mag er zijn. Toen ze haar benen spreidde, rook ik lavendel.' Ik probeerde me op mijn zij te draaien. Het rooster knarste. Er viel iets. Zware voetstappen brachten een zurige lucht en hijgend geprevel naderbij: 'Onze Vader die...' 'Er is een priester, denk ik. Hij staat naast de vrouw. Volgens mij staat hij zich af te rukken.' 'Hoe voel je je?' 'Prima,' zei ik, en rolde in een alles of niets poging naar de rand. Het rooster verpulverde. Mijn handen vonden de rand van de put. Duizenden vlammen die elkaar najoegen in een poging om me als eerste te grijpen, verlichtten de ruimte. Ik hees me over de rand. De vrouw zat op haar knieën, haar bovenlichaam maakte schokkende bewegingen onder de haveloze bevlekte pij van een oude monnik die met een lege blik naar de gewelven boven hem staarde. Achter hen was de deur. Ik liep er naartoe en opende hem, daarna mijn ogen, en ging rechtop op de bank zitten. 'En dokter?' zei ik. 'Iets wijzer geworden?'