#159 Aan de dood ontsnapt

Zendaya probeert om zich heen te kijken, aardedonker. Ze had ook nooit toestemming moeten geven aan Dracula met zijn grapjes! Tandraderen knarsen oorverdovend, een ijselijke hoge gil, een enorme dreun en daarna doodse stilte. Zendaya lopen de rillingen over haar oude rug. Dan begint de serenade opnieuw, een rare zware gil en weer die enorme klap. Haart hart begint wild over te slaan, zou zij… Ze houdt zich muisstil tussendoor. Het zweet parelt over haar gezicht, bijt in haar ogen. Ze wrijft de plakkerige haren uit haar gezicht. Dan voelt ze ineens iets kriebelen op haar rechterarm. Er loopt iets overheen. Dan voelt ze een klein poot tegen haar oor met scherpe nageltjes. Ze ruikt een vieze bedorven lucht en voelt een klein koppie tegen haar wang. Dirrekie, denkt ze. Haar rat! Dan begint het oorverdovende lawaai weer, Dirrekie loopt via haar been naar beneden. Zendaya gaat op handen en voeten, zo kan ze Dirrekie volgen. Tijdens de vreselijke herrie stoot ze zich tegen een harde scherpe punt en roept bijna auw. Ze hoort de enge schreeuw weer en weet zich net in te houden bij de stilte, die steeds volgt. Dirrekie zit nu op haar hoofd en duwt met zijn poten haar hoofd naar beneden, ze ligt plat op de vloer, die stinkt naar dood en verderf. Daar heeft haar hand een dood kleine beest te pakken. Ze is een doorgewinterde vrouw, maar dit op haar 83ste! Verder gaat het weer tijgerend door een nauwe buis lijkt het wel, dan ineens spoelt er water doorheen. Iets warms kleeft aan haar been. De angstaanjagende geluiden raken op de achtergrond. Nog steeds zit Dirrekie op haar hoofd, dan ziet ze licht. Ze kruipt uit de buis en staat met Dirrekie aan zee! Opgelucht haalt ze adem en knuffelt hem.