Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#158 De uitzet

5 September 2017 - 17:03
‘Kan ik meerijden?’ vroeg ze met een hese stem, haar hand lag op een rolkoffertje. Ik neem nooit lifters mee in mijn truck, maar daar stond ze, drijfnat in haar plakkerige jurk, met slierten haar voor haar gezicht. Ze had twee ringetjes in haar onderlip die glinsterden, net als mijn dochter, toen ze weg liep en terug kwam met piercings, terwijl ze wist dat daar een hekel aan had. ‘Vooruit, stap maar in.’ Toen pas zag ik de rode wijnvlekken op haar witte jurk, terwijl ze haar koffertje met rare geluiden omhoog hees. Op de snelweg keek ik zijdelings naar haar handen die stijf en wit om de hengsels van haar koffer geklemd zaten. Ze ademde zwaar, schudde lichtjes haar schouders, en grinnikte. Ik haat zwijgers die doodstil voor zich uit staren alsof zij een begrafenis uitkijken. Haar zachte lach ging over in schokken, ze sloeg haar handen voor haar gezicht en snikkend proestte ze, ‘die lul heeft me laten zitten.’ Dat gejammer van haar, dat kan ik nu net niet hebben. ‘In mijn dashboardkastje liggen wat tissues, pak ze maar.’ Zou ze mij gehoord hebben? Ik zal het maar even voor haar pakken, en mijn hand reikte voor haar langs naar het klepje, terwijl mijn arm tegen haar borst stootte. ‘Blijf van me af. Viezerik.’ Haar ogen spuwden vuur. ‘Stop! Stop! Ik wil hier uit’ Haar rolkoffertje vast omklemd tegen haar borst. Ik stuurde de truck aan de kant, ze gooide het portier open en klauterde naar beneden, het koffertje gleed uit haar handen en smakte onder luid gerinkel naar buiten. ‘Nee he,’ gilde ze uit. Ze tilde het op en wierp het ver van zich af. Ik zag haar wegrennen, de snelweg op, haar lange jurk waaide achter haar aan. Autobanden gierden om haar te ontwijken, geschreeuw terwijl zij op de middenberm, over de vangrail klauterde. Aan de overkant zag ik haar het bos inrennen, en langzaam begon de file weer te rijden. Voor me lag haar rolkoffertje vol deuken. Ik tilde het op, gerinkel. Het kapotte slot klikte open. Scherven van borden, schotels en kopjes rolde er uit. Op een kaartje stond; met deze uitzet staan wij garant voor een langdurig gebruik tijdens het huwelijk. Gefeliciteerd.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 September 2017 - 18:26
Welkom op dit heerlijke forum. Ik heb je verhaal met plezier gelezen. Prachtig einde, verrassend dat de uitzet er in zit. Het vergelijk met zijn dochter een mooi detail waardoor je een beeld krijgt van de trucker. Ik zou wel wat witregels plaatsen om het rustiger te maken voor de lezer.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 September 2017 - 21:08
Bedankt i-Kat. Goed commentaar van je, ik zal je raad opvolgen, wat betreft die witregels. Het is wat compact, ik had het oorspronkelijke verhaal gemaakt in 500 woorden en moest veel schrappen. Daarom spring ik nogal van toestand naar gebeurtenis in het verhaal. Maar ik wil meer een gemoedstoestand aanbrengen bij de HP. Oefening baart kunst.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 September 2017 - 21:21
Jan Wijd, welkom hier, Je hebt het over schrappen - dan kan ik het niet laten ;) je begin:
‘Kan ik meerijden?’ vroeg ze met een hese stem, haar hand lag op een rolkoffertje. Ik neem nooit lifters mee in mijn truck, maar daar stond ze, drijfnat in haar plakkerige jurk, met slierten haar voor haar gezicht. Ze had twee ringetjes in haar onderlip die glinsterden, net als mijn dochter, toen ze weg liep en terug kwam met piercings, terwijl ze wist dat daar een hekel aan had. ‘Vooruit, stap maar in.’ Toen pas zag ik de rode wijnvlekken op haar witte jurk, terwijl ze haar koffertje met rare geluiden omhoog hees.
met minder woorden: ‘Kan ik meerijden?’ vroeg ze hees, haar hand lag op een rolkoffertje. Ik neem nooit lifters mee. Daar stond ze in haar drijfnatte jurk, slierten haar voor haar gezicht. De ringetjes in haar onderlip glinsterden. Net als bij mijn dochter en ze wist dat ik daar een hekel aan had. ‘Vooruit, stap maar in.’ Op haar jurk zaten wijnvlekken. Ze hees het koffertje met rare geluiden omhoog. (het gaat om de essentie van hetgeen gebeurt. De lezer vult het verder zelf aan) en dit soort formuleringen: 'Dat gejammer van haar, dat kan ik nu net niet hebben.' Dat gejammer kan ik nu niet hebben. (mis je de geschrapte woorden?) Het verhaal is verder qua inhoud prima - twee echte personages met een achtergrond en een plot(je). (Zie over stijl ook de tip van vandaag http://www.schrijvenonline.org/schrijftips/10-woo…)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
6 September 2017 - 11:23
@Jan Wijd, welkom op het forum Een origineel verhaal met een mooie spanningsboog en een verrassend slot. Je hebt al zeer waardevolle feedback gekregen van janpmeijers hierboven. Daar sluit ik me bij aan. Ook bij de suggestie van i-Kat om een of meer witregels te plaatsen voor de leesbaarheid. Je hebt het verhaal in de verleden tijd geplaatst, Het zou het overwegen waard zijn het in de tegenwoordige tijd te plaatsen en te zien wat het effect ervan is. Ik heb je verhaal met veel plezier gelezen; het smaakt naar meer.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 September 2017 - 11:32
Hoi, Janpmeijer en Nel, Bedankt voor jullie reacties, ze zijn voor mij heel waardevol. Ik knoop ze in mijn oren. Ik ben nu te laat om de verbeteringen aan te brengen, maar zal ze de volgende keer zeker gebruiken.