Opdracht 157 Kijk op het strand

Kijk op het strand Op een zomerse middag in september, komt Annika het strand op. Strandhokje wordt geopend, de strandstoel wordt te voorschijn gehaald, de parasol zo geplaatst dat de vrouw in de schaduw kan gaan zitten. Even later neemt de vrouw, met een notitieboekje en pen, plaats in de strandstoel. Het genieten kan beginnen. De zon, bijnaam 'de koperen ploert’, zendt haar warme stralen naar de kalme zee. De weerkaatsing van zoveel licht geeft een schittering op het water die haar weerga niet kent. Een zilverwitte reflectie is het resultaat. In één woord fabuleus. Inmiddels verstoort een jetski de rust op het strand. De jongeman lijkt er plezier in te hebben de gashendel flink open te draaien en met veel lawaai en een behoorlijke snelheid over de onstane golven te dansen. Een klein jongetje, werd door zijn moeder naar de douche gestuurd om zijn handjes te wassen. Even later zit hij op een handdoek genoeglijk een doosje krentjes op te peuzelen. Uit het niets steekt opeens de wind op. De mensen die een hele middag lui in hun strandstoelen hebben gezeten worden plotsklaps actief. De parasols dreigen door de harde wind spontaan om te klappen of erger nog, uit het zand te worden losgewrikt om door de wind te worden meegenomen. Veel dagjesmensen klappen de parasols in. Anderen pakken een tentharing en een hamer en zetten zo de parasols vast. De zee is niet meer de gladde waterplas van zoëven. Plotseling schalt een zware stem 'Oprotten jullie'. Het is hier geen speeltuin. In de zee is voldoende water, ook voor jullie' Hij wil zelf douchen en kleintjes kiezen het hazenpad.