Dank jullie alvast voor de reacties. Nancy, het is telkens prettig om te merken dat mijn tekst gelezen en gewaardeerd wordt (of niet, dan leer ik daar uit). Mw Marie, die link kan ik echt gebruiken. En zal het ter harte nemen. janpmeijers, Eigenlijk had ik een hele uitgewerkte tekst, maar die ging over de 500 woorden. Uiteindelijk heb ik het vinden van de koffer eruit gegooid, drie kwart van de omschrijving van de koffer, maar de geuren behouden en de Ik zei en zij belden aan de deur enzovoort. Uiteindelijk heb ik enkel de dialoog weergegeven. Ding dong, de deur wordt geopend, er staan twee jonge meiden die door Frankrijk zijn getrokken met de rugzak. Zij hadden de koffer van het imperiaaltje van de Belgische gammele geit zien vallen ergens op een steil zandweggetje in de Provence. Ik ben natuurlijk heel blij om onmiddellijk de koffer te zien, nog voor ik de Hollandse meisjes opmerk. Kom binnen, ... de beleefde verwelkoming is er ook uitgegomd. Ik nodig ze dus uit om te gaan zitten en begin al te vertellen hoeveel de koffer voor me betekent. De band met mijn oma is ook weggelaten. Wanneer ik de korte versie aan de meisjes verteld heb vraag ik of ze iets willen drinken. "jullie" had er moeten staan. Ik denk dat ik met berichtjes van oma wel meer aankan. Telkens bij het lenen van de koffer voor een andere reis zou ik een andere kaart met een andere tekst kunnen meegeven. Avonturen uitwerken, ervaringen die je als jong meisje doet, eerste liefde, eerste teleurstelling, met een vriendje op vakantie, het uitstellen van het lezen van de kaart, vertrouwelijke gesprekken met oma na de reizen etc. Ik ben er dus met de grove borstel doorheen gegaan. Momenteel zit ik ergens in la douce France en deel de laptop met mijn man, wat weer een excuus is voor mijn ongeduld om een tekst in te sturen. Dat overkomt me praktisch elke keer. Ik apprecieer ook heel erg de opmerking over!

Dank je, allemaal. Dit is één van de weinige verhalen welke helemaal in mijn fantasie gecreëerd is.

Hallo, wij zijn Maaike en Femke. ' De twee meisjes die hebben aangebeld, dragen mijn verloren valies. 'We hebben een koffer gevonden tijdens onze vakantie met dit adres erop. Hij is zo origineel en heeft zoveel karakter. Hij voelt toch mysterieus, ruikt naar avontuur en wij zijn nieuwsgierig, van wie deze is, een klein beetje maar.' 'Ik ben Sarina, aangenaam! Kom binnen. Ongelooflijk ! Wat ben ik blij dat ik die koffer terug heb !' 'Toen ik mijn eerste reis zonder ouders maakte, gaf oma mij haar valies te leen. Ik was achttien en het lederen misbaksel zag eruit alsof het honderd jaar was. Hij had de geur van schoensmeer en binnenin herkende ik het parfum van de lavendelzakjes die oma ook gebruikte in de linnenkast. Het metalen plaatje met het adres was ook van oma. ' 'Maak het jullie gemakkelijk.' Ik wees naar de salon. 'Voor ik vertrok, wou ik zelf nog een eigen koffer kopen, want deze was écht niet voor jonge mensen bestemd, ook niet in 1981. Oma ging zelf goed met haar tijd mee, dus ze zou dit wel begrijpen. Maar het was alsof de duvel ermee gemoeid was en uiteindelijk moest ik dit oud gedrocht toch gebruiken. Aangekomen op de plaats van bestemming, pakte ik zorgvuldig uit en toen de koffer leeg was, merkte ik een verborgen rits. Ik checkte even waarvoor ik deze zou kunnen gebruiken en ontdekte een oude prentkaart van het dorp. Achterop stond in oma's sierlijke handschrift : Reizen is ontdekken. Je grenzen verleggen hoort bij het leven, de regels van je ouders overtreden evenzeer. Wat er ook gebeurt, deze koffer komt wel weer thuis. Op hetzelfde adres kan ook jij steeds terecht.' 'Nu woon ik hier' 'Willen jullie koffie, of liever thee ?'

@Sarina, ik reageer op je tweede versie met aanhalingstekens. Deze leest veel prettiger dan de eerste. Een prachtig verhaal over een liefhebbende en wijze oma. Heel goed bedacht, ik las het met plezier. Mooi detail: de geur van schoensmeer en de zakjes lavendel Tips: "De twee meisjes die hadden aangebeld, droegen mijn verloren valiesje." Deze zin kun je beter in de tegenwoordige tijd zetten: De twee meisjes die aanbellen, dragen mijn verloren valies (zonder verkleinwoord) Zo ook "ik wees naar de salon." Drie uitroeptekens zijn m.i. niet nodig. Eén is voldoende. "Aangekomen op de bestemming"> de plaats van bestemming "Zag er honderd uit' > zag eruit alsof ze honderd jaar oud was Taaltechnisch: Het voelt mysterieus > hij voelt mysterieus (verwijst naar koffer) 'Waarvoor ik dit zou kunnen gebruiken' > deze (heeft betrekking op rits) Achter handschrift een : Dank voor dit fijne verhaal naar aanleiding van de weekopdracht.

Goedemorgen Nel, Dank je voor je opbouwende reactie. Ik heb je opmerkingen doorgenomen en de tekst verbeterd. Ik heb echter bedenkingen bij : "De twee meisjes die aanbellen, dragen mijn verloren valies." Ik kan ze pas zien nadat ik de deur heb geopend. Dat heb ik veranderd in "hebben aangebeld". "Zag er honderd uit' > zag eruit alsof ze honderd jaar oud was. Het misbaksel, het zag eruit alsof het honderd jaar oud was. Toen ik schreef "het voelt mysterieus" dacht ik eerder aan "het vinden van een oude koffer, welke er toch wel speciaal uitziet" De twee jonge meisjes hebber er vast al heel veel over gefantaseerd. "Hoe komt die koffer daar ? Van wie is deze ? Wat zou erin zitten ? " Dat was mijn gedachtegang. Maar hier vertrouw ik meer op jouw inzicht. Indien mijn motivatie i.v.m. de eerste twee opmerkingeng toch niet correct is, dan verneem ik dit graag.