Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#157 Het brein van Mirjam

29 augustus 2017 - 11:11
Het brein van Mirjam ‘Alleen je voeten, hoor Mirjam! Je bent net aangekleed,’ zei mama. Zij maakte op mijn schouders de strikjes van mijn nieuwe jurk vast. Een echte strandjurk, met heel veel gekleurde vormpjes, schepjes en emmertjes. Ik huppel naar het natte zand. Daar begint bijna het water. ‘Nog heel even,’ zei mama, ‘het is nu nog eb.’ Wat dat is weet ik niet hoor. De lucht heeft mooie kleuren, allerlei rood met grijze vegen. De zon lijkt wel een grote, oranje strandbal. Mijn voeten stappen op de harde ribbels in het zand: kleine golven kruipen naar mijn tenen. Ze zijn er bijna, vlug naar achteren. Nee, niet springen, dan val ik en wordt mijn mooie jurk nat. Oh jé, ik moet plassen. Vlug, mijn handen tussen mijn benen. ‘Mama, kom… snel, mijn jurk wordt nat!‘ ‘Kom maar gauw, achter dat bosje. Weet je nog: jurk omhoog onder je kin!’ Bij de struik staat mama achter mij: ’Mama, is het strand het begin of het einde van het land? Begint er na het water opnieuw land? Daar woont oma toch? Zakt die oranje bol bij oma in de grond? Gaat het water wel eens helemaal weg?’ Mijn ogen prikken, ik ben moe. Mama zegt dat het al laat wordt. Ik moet heel hard lopen, want mijn benen zijn veel kleiner. Papa's en mama's kunnen heel grote stappen maken. Achter in de auto zit ik alleen. Ik stop mijn duim in mijn mond. Lekker niemand die het kan zien. Op televisie zie ik soms mensen in grote ballen over het water hollen. Mm, als ik er zo een heb, kan ik naar oma lopen. Mijn duim glipt uit mijn mond: ‘… ik weet wat ik voor mijn verjaardag wil hebben!’ NB ik heb veel verkleinwoorden nu vervangen. Verzuimde helaas de oorspronkelijke versie te laten staan.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 augustus 2017 - 12:08
Een lieve invulling geschreven door de ogen van een klein meisje. Aandoenlijk en herkenbaar die 1000 en 1 vragen. :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 augustus 2017 - 12:35
Wat vertederend zo'n kleine hummel aan het strand, gestoken in een gloednieuw jurkje met strikjes op haar schouders. Het plassen, ook zo echt bij het zien en horen van zo'n grote watermassa. Met plezier gelezen, Connie.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 augustus 2017 - 19:50
Met veel plezier gelezen. Doordat je het kind tijdens het plassen vragen laat stellen, krijgt het verhaal - voor mij - een heel authentiek karakter :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 augustus 2017 - 21:11
@Connie, ik weet dat ik altijd moeilijk doe. :o Door de vele verkleinwoorden of zinnen als: [Vlug, mijn handen tussen mijn beentjes.] of [Mijn duim glipt uit mijn mond:] of I[k moet heel hard lopen, want mijn beentjes zijn veel kleiner. ] krijg ik een indruk dat het echt nog om een heel klein meisje gaat. Ik kan daarom haar gedachtegoed niet rijmen. En dit kan uiteraard aan mij liggen. Wat ik sterk voel is de liefde van het meisje voor haar overleden oma. Eén oranje bol. Dit verhaal is voor mij een nieuwe variant in je kunnen schrijven.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 augustus 2017 - 21:37
@Marietje, dank je, inderdaad een kleine wijsneus met 1001 vragen en een waterval aan vragen. @i-Kat, leuk he, duimen als dat eigenlijk niet mag @Riny, het is voor het eerst dat ik dit probeer, helemaal van uit het kind. @Nancy, dank voor je lieve reactie @Angus, jouw reactie over authentiek stel ik heel erg op prijs. Lijkt erop dat mijn poging gelukt is. @allen, dank jullie wel voor het lezen, Connie

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 augustus 2017 - 21:47
@Connie, ik weet dat ik altijd moeilijk doe. :o Door de vele verkleinwoorden of zinnen als: [Vlug, mijn handen tussen mijn beentjes.] of [Mijn duim glipt uit mijn mond:] of I[k moet heel hard lopen, want mijn beentjes zijn veel kleiner. ] krijg ik een indruk dat het echt nog om een heel klein meisje gaat. Ik kan daarom haar gedachtegoed niet rijmen. En dit kan uiteraard aan mij liggen. Wat ik sterk voel is de liefde van het meisje voor haar overleden oma. Eén oranje bol. Dit verhaal is voor mij een nieuwe variant in je kunnen schrijven.
Mili, dat kan ik alleen maar waarderen, want ik leer ervan. Het gaat inderdaad om een vier- à vijfjarige kleuter, wijs voor haar leeftijd. Het praten en denken in verkleinwoorden past daar helemaal bij. Haar gedachtegoed komt voort uit een nieuwsgierig karaktertje uit een gezin waarin op elke vraag geantwoord wordt. Haar oma woont aan de overkant, de andere kant van het water. Omdat een kleuter nog laag bij de grond leeft is voor haar de horizon niet zo heel ver weg. En daar zakt die rode zo'n ook de grond in. Nee, oma is niet dood woont aan de andere kant van de oceaan, heel ver weg. (Zoals wij voor onze kleinzoon ver weg wonen) en zij mist haar heel erg. Kun je hier iets mee? Deze stijl is inderdaad een nieuw aspect. Komt voort uit mijn boek, waar ik mijn kleine kinderjaren in de ik vorm schrijf. Dank je voor je reactie, Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2017 - 9:41
Lief verhaaltje! Als ik een tip mag geven. Je kan kijken of je niet af en toe iets minder verkleinwoorden kan gebruiken. Het kinderperspectief vond ik mooi. Fijn om te lezen.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2017 - 10:05
@Annette, dank je voor je reactie. @Marceline: heb het nog eens bekeken. De verkleinwoorden vielen me eerder niet op, omdat ik dacht als een kleuter. Als ik meer afstand neem zie ik het wel. Ga het nu herstellen, kijken of dat beter is. Dank voor je opmerking en reactie, Groet Connie

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2017 - 10:45
@Connie, stukken beter. Er was een overdaad aan verkleinwoorden. Zelfs van strikjes kun jij strikken maken. :) Voelt het voor jou ook rustiger lezen?

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2017 - 10:52
Mili, fijn dat je nog even langskomt. :) Ik laat strikjes staan, omdat mama altijd zegt:'nog even je strikjes...' Zie mijn reactie bij Marceline, ik had niet voldoende afstand genomen. Vind het zelf ook beter lezen. Mijn eerdere reactie naar jou: kon je je daar in vinden (geen dode oma, etc)? Dank je voor je reactie Connie

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2017 - 10:54
Jawel, Connie, ik voelde een groot gemis, het had de dood kunnen zijn, maar een overzeese oma is even plausibel.

30 augustus 2017 - 13:46
Hallo ccsscharl, Het strand door de ogen van zo'n heerlijk 'waarom-kind'. Alles willen weten, willen begrijpen, via een waterval aan vragen en ondertussen genieten van het kind-zijn. Met plezier gelezen. Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 augustus 2017 - 21:42
@Mili en Marceline: ik heb nu het eea gewijzigd. Denk dat dit beter klinkt. Fijne dag, Connie
Ja, zo vind ik het een juweeltje! :thumbsup: