#156 Hoe de nacht mijn dag beheerst

"Hier komen Miriam en heel snel, of moet ik echt pislink op je worden." Ik rij direct naar mijn contactpersoon die om wat voor reden laaiend op me is. Als ik bij haar ben krijg ik weer de wind van voren en ook het andere personeel doet mee. Ik ga maar proberen te slapen ook al ben ik erg onrustig wat niet veel goeds voorspelt. Televisie kijken en vingerhaken heeft geen bal geholpen helaas. Onder het eten vraag ik of ik ondanks dat ik geen slaatje lust een eitje ervan mag. “Natuurlijk mag je dat, dat hoef je toch niet te vragen.” “Wat een raar weer” zegt Koen tegen mij terwijl hij naar buiten kijkt. “nu schijnt de zon weer. Ik ben het helemaal met hem eens, maar we hoeven lekker niet naar buiten. “Ik ga even post kijken heb geen rust op de een of andere manier.” Ik kijk wel even ga jij maar verder met je boek meissie. “Bah weer geen post ben ik voor niets naar beneden gegaan moppert Koen. “Zullen we even een broodje eten?”“Zo dat zit er weer in” “Jakkes wat een sterke bak koffie was dat zeg het komt steeds omhoog mopper ik in de lift van de instelling, waar Koen en ik vanwege een lichamelijke handicap wonen, tegen Koen. Wat een vreselijke droom ik had ruzie met al het werkende personeel hoe ik daar toch steeds op kom geen idee. "Goedemorgen lieverd lekker geslapen?"