Schrijfopdracht # 156 - Een dag uit je leven

Schrijfopdracht # 156 – Een dag uit je leven De dag zit er bijna op. In bed luistert Vera naar Gutennacht Freunde, nieuws en dan wat rustgevende muziek. Het mooiste en ontspannendste moment van de dag, de overgang van de een op de andere dag. Ze denkt aan de schrijfopdracht: Een dag uit je leven en dan in omgekeerde volgorde. Tja, hoe doe je dat. Die hersenen van haar hebben al moeite met de windrichtingen. Op papier weet ze het wel, maar zet haar niet middenin een stad met de opdracht: loop naar het zuiden. De zon komt op in het oosten en gaat onder in het westen daar is geen speld tussen te krijgen. Ze herinnert zich ooit een kompas gehad te hebben met een wiebelend pijltje. Het kaartlezen in de auto mislukte ook. Als de kaart goed was en er geen verkeersveranderingen waren, dan ging het fantastisch. Maar o wee, als ze zich moest omdraaien naar de kinderen, dan was haar hoofd niet meer bij de weg, haar hersenen bespeurden moeilijkheden …; dat wordt een noodstop, Kees. Dat is vandaag niet gebeurd, maar dat hindert ook niet, het hoeft niet volgens een chronologische lijn. Chronus is de god van meetbare tijd en Kairos is de god van het ogenblik. Om de juiste beslissing te nemen moet je gebruik maken van het kairotische moment. Het moment van je kans benutten. Het is heerlijk om te lezen over diverse goden; het zijn net mensen. Ze herinnert zich haar eerste vliegtocht met Kees naar Wenen. Ze schreef alles op wat ze voelde; het starten van de motoren, het taxiën, het keren tegen de wind in, sneller en sneller en dan het magische take-off en point of nu return. Ze voelt nog hoe de energie door haar vingers stroomde …; dat was een dag om nooit te vergeten.