Ik geeuw. Licht uit. Even plassen. Doe mijn verse dekbed om mij heen, leg mijn boek neer en neem nog een slok thee. Mail checken, Facebook-gekeuvel. Tandenpoetsen en douchen. Tandenborstel opladen. Afwas opruimen. Het schuren aan die stenen vind ik heerlijk. Wel stoffig met die machine. Het wordt te donker. Ik vind ze niet lekker. Die linzenburgers kleven aan je pan vast en de blender maakt overuren om een massa te krijgen. Het lijkt het meest op stront, dat staat er niet bij in het recept. Ik twijfel of ik soep of burgers ga maken. Linzen, goed voor de eiwitten. Met een pot gemberthee op mijn balkonnetje zitten. Ik fiets weer goed, het is gelukt. Ik zweet mij te pletter. Toch 25 km weer. Ik bel als ik langs de familie-op-de-fiets-vakantie moet. Ze schreeuwen, ‘kijk uit weer zo’n wielrenner,’ ik lach hard als ik zeg dat ik niet hard ga. Fluitende vogels, het is stil in de polder, heel Nederland is op vakantie. Ik pak mijn fiets, water mee, fietstenue aan, pepermuntjes mee. Ben in slaap gevallen na de lunch, weer. Komt toch door die ziekenhuisopname, lijk wel een zwakkeling, wil ik niet. Op de bank even liggen. Geen brood gegeten, spinazie, skyr, banaan in de blender. O, wat doe ik gezond. Boodschappen even snel doen. Opruimen moet ik echt, die was. Buikspieroefeningen, crosstrainer, kom op Madd, je kan het. Conditie opbouwen. Steeds maar weer. Snel kan ik douchen, vind ik. Tandenstokersmomentje, waren in de aanbieding. Wat zijn die krengen duur. Plieetje, assembleetje aan het aanrecht. Radiootje aan, koppie thee, beschuitje. Mooie wolken. Geen pijn, god zij dank, ik sta op. Hoe laat? Even rekken, strekken. Zonnetje door mijn gordijn. Ik geeuw.