@Marceline, behalve dat ik je verhaal heel goed, verrassend en af vind is het ook nog heel dubbel op een positieve manier. Je HP gruwelt na de ontdekking maar heeft ook een heerlijke nacht gehad. Mixed emotions :unibrow:

Oeps heftig. Zo te lezen een eeneiige tweeling met verschillende karakters en temperament. Het zit vernuftig in elkaar. Met plezier gelezen.

Weer een spannend sidderend verhaal van jou cadeau gekregen. Twee voor de prijs van één. Zowel voor de HP als voor ons :).

Hoi Marceline, geweldige invulling! Origineel gegeven, wel even verwarrend dat de scenes in tijd door elkaar heen staan. Maar eenmaal daar doorheen, geweldig genoten; toch weer een klassieke Marceline... :thumbsup:

Dan voel je je inderdaad wel gen.... ofzoiets :). Mooi hoe het begin en einde in elkaar overlopen en dat we door de suggesties wel weten wat er gebeurt is, zonder dat je het direct benoemd.

Prachtig verhaal en de omlijsting door de mascara vind ik om te smullen.

Marceline, Originele invalshoek van je verhaal :nod: De verwarring van HP is goed voelbaar. De mascara als rood draadje: mooi detail. Lijkt mij leuk om te weten hoe dit zich gaat ontpoppen: misschien een keertje verder borduren? Graag gelezen!

Een doordenkertje, origineel bedacht, goed geschreven. Misschien net iets te veel plot voor zo'n kort stukje, ik raakte af en toe de draad kwijt.

Zo zo Marceline, een krachtig verhaal. Origineel is het zeker en natuurlijke jouw eigen toon. Knap gedaan!

Dag marceline, Ik deel de mening van Ostinato. Het plot is denk ik te groot voor de woordenlimiet. Ik snap het wel, maar de gebeurtenissen worden niet helemaal helder voor mij.

, Het puzzelt mij wel: een plot die te groot is terwijl je hem wel snapt. Bedoel je dat je sommige dingen iets meer uitgelegd wil hebben? En zo ja, waar?

Sorry, inderdaad wat gemakkelijk van deze kant. Gelet op:

De voorzichtige minnaar verdwenen en in plaats daarvan een heet beest dat mij liet jubelen als nooit tevoren.

en de eeneiige tweeling, ga ik er vanuit dat hp zonder het te weten met de tweelingbroer de koffer is ingedoken. Maar hoe zich een en ander heeft afgespeeld, kreeg ik niet meteen onder de pet. De rol en inhoud van de telefoongesprekken is - voor mij - net iets te compact. Ik moest zo'n vier, vijf keer lezen, voordat ik het plaatje compleet dacht te hebben.

@Marcelline, ik ben het met Angus eens, dat je het plot wel erg verstopt met alleen het noemen van de 'eeneiige tweeling ' . Ik moest ook een paar keer nadenken. Het zit wel leuk in elkaar, weer echte marcellinestijl. Groet Connie

Hallo Marceline, Leuk om te horen dat je erover denkt je tekst uit te werken. Dat zou zeker de moeite waard zijn! De 'kapstok' die je gebruikt (de opsomming aan het begin van elke alinea) geeft de tekst een prettig ritme en houd de aandacht van de lezer vast. In de huidige korte vorm is de plot te volgen, maar je moet het een paar keer lezen voor je de plot begrijpt (ik weet het, 300 woorden is weinig!). Eigenlijk is het zonde van de spanning die je zou kunnen oproepen. De tegenstelling tussen de blijdschap en de schokkende onthulling is een mooi gegeven. Je krijgt nu als lezer weinig de tijd en ruimte om je in te leven in het personage en de situatie. Als je de hele nacht zou uitschrijven en dan pas weer terugkeert naar het heden, wordt het contrast tussen de jubelstemming en de schok groter en leef je als lezer meer mee. Na deze confronatie kun je verder met andere emoties en ontwikkelingen, zoals grote woede die weleens uit zou kunnen lopen in een moord ;) Ik ben benieuwd! Hartelijke groet, Saskia Buddelmeijer

Marceline, ... je verhaal kwam over. Maar dat achterstevoren lezen. Ik krijg er een knoop van in mijn maag of ik op de kermis in een draaimolen zit. Jou gaat het in ieder geval goed af. Pracht verhaal.