‘Daar komt ie dan eindelijk.’ ‘Wie of wat?’ vraagt mijn man. Ik wijs naar buiten. ‘De onweersbui. Die was vanmiddag beloofd. Inmiddels is het acht uur. Kun je een weerman daarvoor aanklagen?’ ‘Jij wel.’ Als de eerste flitsen zich laten zien, doe ik de voordeur open en kijk naar het luchtspektakel. Donder en bliksem volgen elkaar in een hoog tempo op. Oei, wat een knal. Die was wel heel dichtbij. ‘Waarom heb je de tv uitgezet?’ vraag ik verbaasd als ik weer in de kamer kom. ‘Dat heeft de natuur gedaan,’ antwoordt mijn man stoïcijns. Het licht doet het ook niet.’ ‘En de computer?’ ‘Die heeft uiteraard ook geen stroom. De kans zit er in dat die voorgoed de geest heeft gegeven.’ ‘Shit.’ ‘Ben je nog steeds dol op onweer?’