Rook Een drone vliegt over. Ik lig in het korenveld te wachten op de boerenzoon die me zojuist met zijn vliegende speelgoed heeft gevonden. Het vliegtuig zie ik niet meer. Ik weet nog dat het brandde. Ik volgde haar paniekerige blik toen de ijzeren buik zich opeens vulde met rook. Haar haren veerden bij elke beweging. We wilden gewoon ergens anders zijn, misschien zelf anders zijn. We gaven ons dorp de schuld, ons rijtjeshuis, de tuin met de Hortensia’s die haar moeder zo mooi vond. En hoe meer we de omgeving beschuldigden, hoe meer het voelde alsof de lucht giftig werd en ons zou verstikken in onze slaap. Als we weg gingen kon het vast veranderen, konden we vast beter worden.