Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#154 Dwalende gedachten

Op zijn gezicht een moment van inzicht Ze bespeurt het en pakt zijn hand. Hij weet dat hij vergeet Ze spreekt kalm en neemt hem mee. De liefde is oneindig Hij dwaalt, zij begrijpt. ‘Ga je mee verdwalen’? Ze knikt, samen gaan ze naar buiten. Hij weet dat het goed komt Samen met haar vindt hij altijd de weg terug.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie mooie reacties i-Kat en Annette. Ik was best even aan het worstelen met de binnenrijm. Met het schrijven van gedichten heb ik weinig ervaring. Blij te horen dat het in de smaak valt :)

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Brenda, geweldig mooi! Ben erg onder de indruk, word vooral stil van 'De liefde is oneindig Hij dwaalt, zij begrijpt.' Chapeau! :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hij dwaalt, zij begrijpt. Die zin zegt het inderdaad. Heel erg mooi! Wat ik mij afvraag: heb je de zin 'de liefde is oneindig' eigenlijk nog wel nodig? het straat al uit de rest van je gedicht. Maar misschien verstoort dat het ritme, Ik heb ook geen ervaring met dichten dus mijn reactie is puur op inhoud en mijn gevoel.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Riny, Ton en Marceline voor jullie mooi reacties, daar word ik nou weer stil van :) Ik twijfelde zelf ook eerst wat aan die zin Marceline, maar vond het uiteindelijk toch passen ook gezien het ritme inderdaad.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bete Brenda, vanwege een misverstand en een vakantie, een late reactie. Alsnog dus. Wat heb je een mooie manier gevonden om de opdracht in te vullen! Het verdwalen uit de Google-suggestie heb je hier verrassend verwerkt. Ook is het goed dat je de zin 'Ga je mee verdwalen?' hier echt laat uitspreken door iemand die 'dwaalt' en dat de zij in het gedicht dat goedvindt. Een gevoelig onderwerp, dank voor het insturen. Groet, Greetje Kruidhof