Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

# 154 - Geen titel

Je buik welfde, legde zich in plooien nadat je vlooide, en hetzelfde delfde, schooiend in mijn fooien Over je versleten lippen geen kreten ‘ga je mee naar bed’ slechts zaad liet jij ontglippen Slippend ben ik van je heengegaan opgestaan en vreemdgegaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
ik las je, maar bezit niet het vermogen er iets zinnigs over te zeggen. behalve wellicht dat de simpele kracht (qua klank en inhoud) van je laatste regel me op een of andere manier raakt. ik geloof dat ik hem graag in een ander gedicht zou lezen.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Mili, ik dacht na de eerste regels, dit wordt een zacht, lief gedicht en dan ... toch niet. Slippend ben ik van je heengegaan, ik heb me er toch beelden bij. En ja dat is wat je weer doet, zoveel beelden in weinig woorden, rest mij niets anders dan te zeggen, weer een knap staaltje Mili :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Achter de woorden zit een pijnlijk verhaal, het rijm probeert het zachter te laten lijken door de mooie klanken maar toch, de woorden steken bij mij naar binnen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@schrijvenmaar, ik had graag gehad dat je het vermogen wel had gehad. Op het eind kon ik je enigszins raken, zeg je. Maar wie nu de laatste regel in een ander gedicht zou moeten plaatsen. @Nancy, nee, het gedicht is niet zacht, ik heb je toch even kunnen misleiden. :D Je kunt hier, naar mijn bescheiden mening, de nodige beelden bij krijgen. Alleen weet ik niet of ze wel allemaal doorkomen of dat ze nog in mijn hoofd zitten, voornamelijk die van de eerste alinea. Ben benieuwd of iemand ze weet te duiden. Het slippende ... zou het met de voorgaande zin hebben te maken? Dank jullie wel.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd, stekende woorden, met dichters reden. Voorheen dichtte ik niet, het is hier op Sol begonnen, het dichten zonder mijn hemd op te lichten. :D Je voelt heel goed het pijnlijke verhaal erachter. @i-Kat, wat is het nu wel? Mocht je vragen hebben, laat het me weten. Dank jullie wel.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nancy, bravo! Ik wist diep van binnen dat ik op je inbeeldingsvermogen vertrouwen kon. :nod: (rectificatie)

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik krijg hier veel beelden bij. Niet zomaar vreemdgegaan, het is ook onvervuld verlangen en herpakken lijkt het. (Dat is het voordeel van de lezer, die mag zijn eigen beelden hebben.) Het binnenrijm vind ik hier goed werken, omdat het wat wrang luchtigs geeft. Mooi.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Omdat ik het eerste deel niet kan plaatsen (staat daar werkelijk vlooien als van vlooien?) vindt m.i. de wanorde daar plaats. Het tweede en laatste deel volgde ik wel. Wanhoop, puinhoop en teleurstelling zijn de woorden die bij mij opkomen. Niets lieflijks maar rauw. Onderscheidende invulling. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie klanken en vooral hoe je de rijmwoorden plaatst in het eerste couplet vind ik bijzonder en heel mooi. En ja, ook met dit gedicht zet je weer een relatie vol vrouwelijk leed neer. En het slot is verrassend. 'vreemdgegaan' ipv 'heengegaan'. En die verrassing maakt het voor mij top!

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een beetje plukken en pielen, beseffen dat er niks meer te halen valt in deze sleetse verhouding dan wat geloosd zaad en vervolgens wordt de bevrijding met verve en enig fysiek ongemak wellicht, ingeluid door de woorden ontglippen en slippen. Ik denk aan een roetsj van de glijbaan. Hoppa, tijd om naar de speeltuin te gaan :lol: Originele rijke bijdrage vind deze fan :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ben een beetje beduusd. Het eerste vind ik een beetje platjes, ondanks de golvende vette buik met plooien en vlooien. Ik vind het wat 'platjes bij dichjes', een beetje viezig. De hp slipte weg met al die platjes naar een ander. Mili, wat is dit?

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mili, opgestaan en vreemdgegaan, komt bij mij ontroerend binnen. Hoewel ik de situatie niet kan doorgronden, komt er een heleboel frustratie op me af. Voor mij blijft ook dit gedicht weer een 'echte Mili. Sterkte in de komende, spannende week, Connie

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Waarom valt Sol zo vaak uit de ether? Grrr. Nog een keer. @Ton, ze gaf haar plaats met liefde aan een ander. Geen greintje spijt of zelfverwijt. @Hadeke, je krijgt er wat mij betreft prima beelden bij. Het wrang luchtige is wellicht ook spot. @Marietje, ja, er staat vlooien als vlooien, alleen hoef je vlooien niet als vlooien te lezen maar anders. Ja, het is wel rauw, mijn huisstijl. Hartelijk dank voor de waarderende reacties.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marceline, Micks Rijmwoordenboek wil weleens helpen. :D In het eerste couplet heb ik veel gedaan en verraste mijzelf. Wel denk ik dat mijn beelden niet echt gedeeld zullen/kunnen worden. Na enig lijden neemt de hp het voor zichzelf op. ;) @Pindarots, Precies zoals jij het op je kostelijke manier zegt. De hp is nog in de speeltuin te vinden. ;) Dag fan. @Riny, platjes heb ik niet bewust opgevoerd. Wel fijn dat ik ook vies kan schrijven. Op jouw vraag: 'Mili, wat is dit?' antwoord ik: mijn gedicht. :nod: @Connie, heerlijk, weer andere beelden: ontroerend en frustraties. Dank voor je wensen. Ik denk dat de komende week weken worden. Hartelijk dank aan jullie allen.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Je buik welfde, legde zich in plooien nadat je vlooide, en hetzelfde delfde, schooiend in mijn fooien Over je versleten lippen geen kreten ‘ga je mee naar bed’ slechts zaad liet jij ontglippen Slippend ben ik van je heengegaan opgestaan en vreemdgegaan
Mili, ik heb je gedicht een aantal keren gelezen. Het klinkt als een klok, maar onder de oppervlakte schuilt veel leed. Ik krijg associaties met orang-oetans. Alle menselijkheid is hen vreemd Wat een triestheid: schooiend in fooien, versleten lippen en ontglippend zaad. Dan rest er slechts heengaan en vreemdgaan. Toch nog een ontsnapping, al slippend ...

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Mili, Ik heb je gedicht een paar dagen laten bezinken, het is zo vreemd, zo wazig men kan er alle kanten mee uit vandaag valt mijn frank (in Holland "het kwartje"), ervaar ik de diepere betekenis, misschien omdat het regent, en kan maar één ding zeggen: ontroerend mooi. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Twee schrijfcoaches op een rij, dat maakt mij blij. :) @Nel, hoe jij mijn crue triestheid op een rij zet maakt mij weer triest. Alsof ik het nog niet zo had gezien. :crybaby: Ik troost me dat ik het leed onder de oppervlakte heb weten te houden. ;) @Blavatski, wat ben ik ook blij met de regen en de franken van vandaag. Het verraste mij dat dit gedicht er vloeiend uitkwam, alsof het zich een weg naar buiten had bevochten. Dank jullie hartelijk voor het lezen en becommentariëren.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Mili, vanwege een misverstand en mijn vakantie, krijg je laat een reactie. Alsnog dus. Mooi binnenrijm, het schooien in de fooien. Ook in de laatste regel nog een binnenrijm, dat is mooi. Het slippend heengaan vind ik goed gevonden omdat het toch een beetje klinkt als slippertje. Dat is knap gedaan. Verder vond ik het wat raadselachtig, maar dat was misschien ook de bedoeling? Zo ja, prima. Zo niet, dan kun je hier of daar misschien nog wat verduidelijken (ook ik kreeg de associatie met een orang-oetan door het vlooien, en ik weet niet zeker of dat ook is wat je bedoelt). Schrijf ze! Greetje Kruidhof

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Greetje, ik miste je, vroeg me af waar je bleef. Daar staat, op het slippertje, een uitgebreide reactie tegenover. Naar anderen zoals naar mij. Het is niet zozeer raadselachtig, voor mij dan, maar meer opheldering kon ik niet uit mijn slippende brein geven. Vlooien niet voor orang-oetans, eerder een wezenloze man die zich krabt. Dank voor je komen en tomeloze feedback.