#153 Leven

De duif fluisterde in haar oor: 'Roekoe.' Het klonk zacht en lief. Een kikker sprong vanuit het water op een lelieblad en keek haar vol vertrouwen aan. Op haar knie landde een vlinder die de vleugels uitspreidde om ze zoveel mogelijk licht van de ondergaande zon te laten vangen. Boven de vijver dansten de muggen in een ritme dat geen dirigent ooit zou kunnen doorgronden. Uit de tuin van buren klonk het staccato geluid van een specht die een hazelnoot te lijf ging. Een zachte bries, als een herinnering aan de zee die honderden kilometers verder golven op het strand liet landen, streelde haar huid. Morgen was het vrijdag. Casual day. Op het scherm van haar mobieltje zocht ze zekerheidshalve het nummer van haar manager. Morgen zou ze hem bellen en iets vertellen over buikgriep, of zo. Ze strekte zich uit in het gras en knipoogde naar een krekel.