# 151 - Over sterren niets dan goeds

De geur van lelietjes-van-dalen doet hem de ogen openslaan. Boven hem omlijsten zwarte krullen een lieflijk gelaat. ‘Hoe voel je je?’ Haar stem streelt zijn lichaam. ‘Onovertroffen als je naast mij komt liggen.’ Zijn hand gaat naar haar achterhoofd en drukt haar naar hem toe. Hun lippen raken elkaar. Ze rukt zich los. ‘Schoft. Kan je ’t weer niet laten?’ ‘Liefje, zo erg is dat toch niet.’ Hij gaat staan, trekt zijn smokingvest strak en glijdt een hand over zijn haar. ‘Zal ik je iets geven waar je je echt beter bij voelt?’ Haar stem slaat over. Een rukwind leidt zijn aandacht naar de openstaande French windows, de gordijnen zwaaien mee. Kaarsen werpen schaduwen op de goudgeverfde muren. Over de chaise longue hangt een kamerjas. Waar de f**k is hij? Hij krijgt geen tijd om erbij stil te staan. ‘Hier, een cadeautje.’ Ze drukt hem een hoopje lakens in de armen. ‘Wat… ‘ Verder geraakt hij niet. Er komt beweging in, vingertjes friemelen zich een weg naar buiten, een hoofdje draait zich naar hem toe. Decibels vullen de kamer. ‘Hebben de anderen jou nog geen verrassing bezorgd?’ roept ze. Hij fronst en duwt de baby terug in haar armen. Ze wiegt heen en weer. ‘Wat probeer je me te vertellen, Sybil… Sylvie… Si…’ Shit. Hoe heet ze alweer? Het huilen vermindert. ‘Lize, Jane, Eva, Karla, Cissy,...’ somt ze op. Hij sluit zijn ogen. ‘En dan die avond.’ Ze raast verder, de donder buiten evenwaardig. ‘Eén vallende ster. Waarom wenste je mij?’ Verrast opent hij zijn ogen. ‘Wat heb ik gewenst?’ Ze rolt met haar ogen, de donder rolt mee. ‘Een avondje met de goddelijkste vrouw. Een godin dus.’ Ze stapt op hem af. ‘Wat wil je dat ik doe?’ ‘Niets.’ Ze kijkt het kind aan. ‘Hij kan er niets aan doen dat hij op je lijkt. Zijn karakter zal ik wel vormen.’ ‘Hoe ben ik hier…’ ‘Ik ben godin, ja? Kom je mee?’ Het balkon geeft uitzicht op een sterrenhemel, onder hem heerst schaduwloze zwartheid. ‘Kijk omhoog en hoop dat er nog een valt, want je zal het niet zien.’ Een blinddoek verschijnt voor zijn ogen. Haar hand duwt tegen zijn borstkas. Een val in een oneindige diepte volgt.