Hij liep verder, de wand zorgvuldig aftastend. Er hing een vijandige sfeer, op de plek waar hij nu terecht was gekomen, daarom wilde hij geen kostbare tijd verliezen. Als het gebeurde, gebeurde het in een Flits, en het kwam altijd onaangekondigd. Een Dimensiereiziger, zo werd het genoemd. Hoe hij terug kon keren naar zijn oorspronkelijke dimensie wist hij, maar over de oorzaak tastte hij altijd volledig in het duister. Nu helemaal, dacht hij vol zelfspot, even grijnzend om zijn eigen flauwe grap. Zijn ogen prikten achter de blinddoek, waarvan hij niet meer precies wist waarom hij die droeg. Een vage herinnering drong zich aan hem op, en een golf van opwinding ging door hem heen toen hij het ineens weer wist: die spannende date met Vrouwe Justitia, die zo veelbelovend was begonnen, vlak voor De Flits. De blinddoek zat muurvast. Zijn handen gleden verder over de zachte, ietwat vochtige muur, en geleidelijk aan voelde hij de temperatuur van de wand veranderen. Zijn intuïtie en ervaring vertelden hem dat hij er dichtbij was en omdat de vijandige sfeer bijna tastbaar werd, versnelde hij zijn pas. Toen zijn handen in het niets verdwenen wist hij dat hij het had gevonden. Eén kortstondig moment gunde hij zichzelf de tijd om te genieten van de overweldigende warmte, inherent aan De Doorgang. Dat was een fatale beslissing. De meedogenloze klap op zijn achterhoofd raakte hem als een mokerslag. Levenloos tuimelde hij voorover, het wormgat in, en landde in het korenveld van boer Harms.