Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 151 Waarom het juiste broodbeleg belangrijk is bij het vullen van een pinata

‘Wiens geniaal idee was het dan ook om pindakaas in die pinata te stoppen?’ ‘Wisten wij veel dat hij een notenallergie had.’ Het feest kreeg een abrupt eind. David had het loodje gelegd op zijn dertigste verjaardag. Hij had voor de gelegenheid nog wel een nieuwe smoking gekocht. Een pinata slaan doe je uiteraard geblinddoekt, dus hij kon de pindakaas niet op tijd ontwijken. Vrijwel meteen ging hij in shock en diarree die leek op chocopasta liep langs zijn broekspijp. De twee verantwoordelijk voor de pindakaas hadden net hamburgers van de grill gehaald. ‘Is er nog kaas? Ik lust wel een cheeseburger.’ riep Hector. Alfons de oudste, liep naar ze toe. ‘Hoe kunnen jullie in godsnaam nu aan eten denken, David is dood!’ Hector en Coco haalden hun schouders op. ‘Ik kan eigenlijk altijd eten.’ liet Coco weten. ‘Jullie twee gaan me helpen dit op te lossen.’ Het hele kabouterdorp was inmiddels op de hoogte van het voorval. De drie kabouters brachten het lijk van David naar Archibald de Wijze. ‘Hmm, pinda-allergie, wij kunnen daar post mortem niets meer aan doen. Gelukkig heb ik vier jaar gestudeerd op de Intergalactische Universiteit. Zorlax van de planeet Jiminee, weet hier wel raad mee. ‘Wat moeten we doen oh wijze?’ Gelukkig had Archibald nog een kaboutervergrootmachine in de kast staan. ‘Breng hem naar het korenveld en druk dan op deze knop, niet die, maar deze, want als je die indrukt krijg je het omgekeerde effect van deze en die consequenties wil je niet. Dus bij deze, haast jullie.' Scheurend van het bos naar het korenveld was een hobbelige rit. Ze passeerden enkele bidsprinkhanen die hun kwaad na schreeuwden. ‘Stelletje Jezuïeten!’ ‘Godverdomme Coco, houd je eens in.’ Ze stapten uit de Fiat Seicento (kabouter editie) en legde'n het lijk van David op de grond. Alfonso pakte het vergrootmachine erbij en twijfelde. ‘Hector, was het nou deze?’ Hector krabde zijn hoofd. ‘Volgens mij was het die.’ Coco rukte het ding uit Alfonso’s handen. ‘Schiet op, ik heb honger. Ze drukte op een knop en Davids lichaam begon te groeien. Hierna belden ze Zorlax op.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Richard, jij bent echt een meester in titels. Geweldig, ik lig al krom bij het lezen ervan. Een origineel verhaal en grappig berhaal. Een klein minpuntje vind ik persoonlijk dat er erg veel bizarre wendingen zijn. Van een 'gewoon' feestje naar kabouters op een andere planeet en dan het op de knop moeten drukken in het veld. Ik vond het wat veel maar dat is persoonlijk. Wat ik erg leuk vind is ' ik kan eigenlijk altijd tijd eten' lekker droog. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
[Het hele kabouterdorp... ] Wat een verrassende zin! Met jouw grenzeloze fantasie had ik het kunnen weten maar het begin leek zo normaal. :lol: Het ontgaat mij alleen welke rol Zorlax in het verhaal heeft maar ik ben dan ook op vakantie. ;)

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@marietje, aliens met geavanceerde techniek die in het korenveld de kabouter kunnen oppikken voor genezing, zo ongeveer @Nancy dank je :)

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Als nieuweling op dit forum, las ik met de ingesteldheid van een ernstige volwassene. De verrassing deed me lachen om deze veronderstelling. De onverwachte wending is leuk bedacht.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het kan altijd stouter met een kabouter... vooral als ze met pindakaas gaan klieren. Leuke wending. Ook weer een verhaal dat goed is voor de lachspieren.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een fantasie heb je Richard, heerlijk om te lezen. De kabouter wending had ik niet verwacht, leuk!

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Met kabouters is het altijd lachen! Om Fiat Seicento (kabouter editie) moest ik wel lachen maar je had er ook Fiat 500 van kunnen maken (de originele) ;) Erg vermakelijke kost weer!

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Sarina, welkom op het forum en bedankt voor het lezen :) @Annette, ze hebben geen manieren die kabouters die met pindakaas klieren, gelukkig kon je er om lachen en gieren :D @Brenda, denk dat de kabouters ook een andere wending hadden verwacht :D @I-kat, nu we toch bezig zijn... waarom geen Panda :P, kabouters die op panda's rijden... hmm perfect voor nieuwe roman :D

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een prachtig, modern sprookje heb je gecreëerd, Richard. Wat een fantasie en ook nog met diverse humoristische wendingen. Mijn complimenten . :o

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Gelezen met opnieuw een grote :D Schitterend om een mini-wereld te creëren. Korenhalmen gaan er niet van neerslaan, zelfs niet met een Fiat. Kan er vier man in? Alfonse, Hector, Coco en een David-lijk.? Zorlax' functie zie ik hier ook niet. Zorlax weet wel raad volgens Archibald de Wijze, maar daar blijft het ook bij. Je kan even goed de laatste zin weglaten, want de kabouters hebben hun vergrotingstoestel bij zich. En het groeien moet snel gaan, want honger moet gestild worden lol Je diarree, zolang die niet lijkt op Duo Penotti is alles toch oké? :D

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Jules, dank je! Moderne sprookjes is misschien een markt voor :) @Marlie, ze passen net :P. Zorlax functie is eigenlijk dat hij wellicht nog iets kan doen voor David. De kabouter kennis gaat maar zo ver. Buitenaardse medische kennis is verder gevorderd, vandaar dat ze aan Zorlax denken.

Rol

  • Anoniem
Hallo RichardOtten, Een kaboutervergrootmachine, dat verklaart waarom de halmen niet geknakt zijn. Met die Fiat Seicento (kabouter editie) zigzag je natuurlijk prachtig tussen die halmen door. Mooi verzonnen! Wel leuk dat je met het kabouterdorp als vanuit het niets in de 2e alinea op de proppen kwam. Alleen die leeftijd van David, dat is wel een dingetje. Kabouters zijn toch stokoud? Dan was dit wel een piepjong ding. Met plezier gelezen. Schrijfcoach Corrie