# 151 Wormgat

Het is de zesde week. Ik heb ze alles verteld. Alles wat ik weet. Dat ze vorige oorlog verloren hebben, maar de volgende gaan winnen. Ik heb ze verteld over straaljagers, raketten, televisies, sonar, radar en maanlandingen en de overwinning van Het Rijk. 'Waar is Karl Mayer?' is de vraag waarmee iedere ondervraging eindigt. Dat vinden ze belangrijk. En er is een man die John Weeler heet en die zegt dat hij negen jaar geleden geboren werd. En er is een man die Einstein heet, die zegt dat hij wel moet geloven in het bestaan van de wormgaten van Weeler. En er is nog een man. Hij zegt dat iedereen zijn kop moet houden en dat hij altijd al gezegd heeft dat je niet moet gaan kloten met toekomst en verleden. Hij zegt dat kapitein Karl Mayer vooruit is gestuurd in de tijd, met een blinddoek, omdat niemand wist wat hij onderweg zou zien. Dat het licht heel fel kon zijn. En ik heb gezegd dat ik de man herkende. De man op de foto. Dat hij dood was. En dat hij er zo jong uitzag als op de foto. Behalve de ogen. 'Dat leken zwarte gaten, wormgaten,' zei ik. Dat het wormgat mij terug zoog. En die ene man, die korporaal, de ondergeschikte van Karl Mayer, lachte. En ik moest kotsen. Die avond bezocht hij me in mijn cel. En ik wist dat hij de slag om Stalingrad vermeden had, maar ik bracht hem op andere gedachten. Ik wist dat hij al zijn troepen in Normandië had verzameld, maar ik noemde Calais. Wij hebben de geschiedenis veranderd; de man in de smoking en ik. Ik verdween. Op 11 juli 2017. Ik stierf. Op 1 september 1928. Ik loog en veranderde de geschiedenis. Weeler en Einstein zwegen. Ik dool nu.