Het viel gelijk op dat dit geen gewoon confetti kanon was. De afmetingen leken meer op een afweergeschut, dan een spuitmachine voor gekleurde snippers. De zoon van de kermisexploitant had voor een prikkie het kanon gekocht, met de bedoeling een waar kleurenregenfestijn te houden voor het aanstaande oogstfeest. Het hele dorp liep uit en vergaapte zich aan het enorme apparaat. ‘Als dat voor confetti is, vraag ik mij af hoeveel kilo er dan in moet.’ Er volgden diverse suggesties waarmee je het kanon zou kunnen vullen. ‘Zou je er ook een mens mee kunnen afschieten,’ vroeg Kees aan de kermisexploitant. Voor een stunt was hij wel in, maar er moesten geen risico’s aan verbonden zijn. Hij wreef zich over zijn kin en zei: ‘Ik kom erop terug.’ Kort na hun gesprek liet hij Kees de berekening zien over het afschieten en het veilig terechtkomen van het menselijk projectiel. Afstemming van gewicht en vuurkracht waren bepalend, legde hij uit. De dorpelingen brachten allerlei matrassen bij elkaar voor de veilige landing. Het feest kon beginnen. Kees had zijn smoking uit de mottenballen gehaald. Om de spanning te verhogen werd hij geblinddoekt. Hij liet zich in de loop van het kanon naar beneden glijden. Alleen een plukje haar was nog te zien. De dorpsband zette een roffel in. De lont werd aangestoken en de dorpelingen stonden er in een halve cirkel omheen. Alleen het gesis van de lont was nog te horen. Het lopend vuur werd nauwlettend gevolgd en op het moment dat het dreigde te doven klonk er een enorme knal. Onder luid gejoel, verwachtte men Kees in een grote boog op de matrassen te zien landen, maar in een mum van tijd werd hij een stip in de verte en verdween toen helemaal uit het zicht.