'We hebben er een,' roept Zip. Een mannetje of zes schaart zich rond de gedaante. 'Dat is een grote. Waar heb je die gevonden?' vraagt Bup. 'Hij lag langs de kant van een weg. Ik heb hem aan boord gehaald voordat we opstegen.' Het is Bups eerste vlucht als kapitein van het schip. Zijn collega's zien groen van jaloezie. Dat zo'n jonge onervaren piloot gepromoveerd is tot kapitein, heeft veel stof doen opwaaien. Bup wil indruk maken, dus heeft hij koers gezet naar de plek waar ze allemaal van dromen. Deze missie zal hem beroemd maken. 'Zip, je bent een held,' roept hij opgetogen. 'Wat zullen ze thuis opkijken. Waarom beweegt hij eigenlijk niet? Slaapt hij?' Onrustig dribbelen ze rond de gestalte en prikken met hun lange vingers in het lichaam. Zonder resultaat. 'Wat is dat eigenlijk voor een ding om zijn hoofd, hij ziet toch niks zo?' 'Geen idee,' zegt Zip. 'Zo heb ik hem gevonden.' 'Draai hem om,' beveelt Bup. Ze zien een gat in de schedel van de man en roodbruine smurrie kleeft aan het hoofd. 'Godverdomme Zip, hier heb ik niks aan. We moeten een levend exemplaar hebben. Neem maar een monster van dat goedje in het gat en mieter hem naar buiten. We zoeken verder.' Zip roert lomp met zijn trommelstokvormige vinger in het gat totdat hij een stukje plakkerig grijze substantie te pakken heeft. Hij rolt het tussen zijn twee vingers tot een bolletje en schiet het weg. Dat was niet goed. Hij herhaalt de procedure en heeft nu wel een goed stuk te pakken. 'Klaar,' roept hij. Ze vliegen boven een veld als ze hem naar buiten gooien. 'Mogen we een graancirkel maken kapitein? Alstublieft?' 'Niets daarvan,' roept Bup boos. 'Opschieten, er is werk aan de winkel.' 'Bij het uitproberen van zijn nieuwe drone met ingebouwde camera ziet de boerenzoon een lijk in het korenveld. De dode man is gekleed in een smoking en hij is geblinddoekt. Rondom het lijk staat al het koren nog overeind, er leidt geen spoor van platgetrapte halmen naartoe.'