#148 - Een deadline

Er komt niets uit mijn handen en er zit nog minder in mijn hoofd. Ik lees de opdracht nog eens door. Toch een sympathiek idee waar ik iets mee zou moeten kunnen. Ik sta op, pak nog een bak koffie en staar naar de natte tuin. Eerst een aflevering van ‘The Good Wife’ kijken op Netflix. Dan kom ik vast wel op een idee. Na twee afleveringen, door een cliffhanger, weet ik het wel weer. Je zet al je creatieve processen op slot als je naar de televisie kijkt of CandyCrush speelt. Waarom blijf ik het dan toch doen? Ik moet gewoon achter mijn laptop gaan zitten en beginnen met schrijven. Dan komt het echt wel…of niet… Ik kan natuurlijk best een weekje overslaan. Vreemd genoeg rammel ik er zo een verhaal uit als ik aan het werk ben en even niets te doen heb. Zal ik dan maandag maar een poging doen? Niemand zal meer op me zitten te wachten op maandag. In het weekend hebben mensen de tijd om de verhalen van anderen te lezen en feedback te geven. Nadat ze zelf een weergaloos stuk hebben geplaatst waar menig beroemd schrijver nog een puntje aan kan zuigen! Zal ik voor de verandering eerst de inzendingen van de anderen lezen? Dat doe ik nooit omdat ik niet beïnvloed wil worden. Ik zie op mijn stille telefoon dat mijn moeder me belt. Zal ik opnemen? Weer een excuus om het uit te stellen. Ik laat de telefoon voor wat het is en neem plaats achter mijn laptop. Het is nu of nooit.