Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#148 Tijdbom

22 juni 2017 - 15:06
Toen ik zei dat Allah een sprookjesfiguur is, gooide ik olie op het vuur. 'Jij moet dood, smerige hond.' zei de jonge fanatiekeling. 'Tut tut, mijn honden zijn proper hoor.' Natuurlijk wist ik, dat ik hem alleen maar aanspoorde om het plan echt uit te voeren. De nog puberende onverlaat had niet eens door, dat hij mij een plezier deed. Terwijl hij de bomgordel om mijn veel te corpulente buik bond, vroeg ik hem nog of zijn dikke, met pus gevulde, karbonkels niet pijn deden van de spanning. Meewarig keek hij me aan. Dat hij niet nog bozer werd, betekende dat hij mij niet begreep. Mijn lachsalvo daarna maakte hem wel boos en zo kwam het dat ik tijdens de rit naar het station maar half bij bewustzijn was. 'Waar gaat de reis naartoe?' vroeg ik. Zijn doel was Amsterdam Centraal maar als ik mij niet zou gedragen zou hij de tijd een handje helpen. 'Dat zijn dus ongeveer twee uur.' Stelde ik hardop vast. 'Twee uur en eenentwintig minuten.' Zei hij, geïrriteerd door mijn laconieke houding. Even dacht ik aan de tijd dat ik nog enigzins gelukkig was. In ieder geval niet levensmoe. Ik weet niet meer precies wanneer zij tegenover ons plaatsnam. Ze spraken dezelfde taal en leken elkaar goed te kennen. Ik keek op mijn horloge. Die verdomde laatste eenentwintig minuten waren ingegaan. Ik zag haar blik over mijn buik glijden. Ik lachte en knikte bevestigend naar haar. Ze ontstak in woede en gaf mijn kidnapper een draai om zijn oren. Een halve minuut voor mijn ' grande finale' zei ze zich te schamen voor haar puberzoon die te veel films kijkt. De bomgordel bleek nep te zijn, net als mijn leven.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juni 2017 - 17:20
Nancy, wat een bijzonder verhaal. Je trok me mee, de laatste zin is echt super! een zeurtje, ik mis wat leestekens bijv bij 'Tut tut' de eerste ' en bij zinnen met dat: een komma.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juni 2017 - 20:48
Lastig slecht bereik en dan toch zo mooi geschreven, leestekens zitten altijd goed bij jou. Ik begrijp het helemaal!

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juni 2017 - 20:59
Ha Nancy, vakantieganger! Je kon het toch niet laten, hè? Daar ben ik je dankbaar voor; je hebt een mooi verhaal overgeseind! Leerzaam ook, ik weet nu wat karbonkels zijn en hoop ze nooit te krijgen. Maar ook heel spannend, met een bijzondere wending aan het einde! Ik blijf wel met een vraagteken zitten bij de laatste zin; ik laat hem nog eens bezinken, misschien begrijp ik hem dan. En tja, ik zeur even in koor mee met mw.Marie over de spreekteksten en de leestekens daarbij. Maar... dat mag de pret niet drukken; ik vind het een topverhaal! Mag ik daarom eindigen met een dikke duim :thumbsup: en ik wens je nog een fijne vakantie verder!

Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
22 juni 2017 - 22:00
Ik wilde ook over de leestekens beginnen, maar begreep dat je daar zelf nogal scherp in bent. (plaats nam - plaatsnam) Een wonderlijk karbonkelverhaal.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
22 juni 2017 - 22:35
Schrik me dood van de slordigheden. Het vakantieleven doet vreemde dingen met de mens ;) . Dankje Ton en Tja ook ook voor jullie opmerkzaamheid. Bewerken gaat hier niet, te slechte verbinding in de bergen ( bergjes). Dit weekend ga ik het aanpassen.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juni 2017 - 22:55
Hoi Nancy, als je dan toch bezig bent: " Natuurlijk wist ik dat ik dit" (1x ik te veel), "zo kwam het dat ik de rit naar het station" (tijdens de rit) Maar serieus, los daarvan, ik voelde de tijdsdruk, dus de opdracht is geslaagd. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 juni 2017 - 6:05
Nancy, hoewel het verhaal op een bepaalde manier intrigeert, voelt het voor mij wat gedesoriënteerd. Heb het een paar keer gelezen en kan me niet echt inleven in de hoofdpersoon. Is het een toevallige buitenstaander die door de jongen wordt meegesleurd? Is het zijn vader? Kom te weinig over hp te weten over de hp om aan het eind sympathie te hebben waarom zijn leven nep is.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
23 juni 2017 - 8:16
@Bart dankjewel voor je duimpje en ook voor je opmerkzaamheid. Ik heb wat te doen dit weekend ;) @ Richard dat snap ik wel, heb veel geschrapt omdat ik ver over de 300 zat. Er is geen band tussen dader en slachtoffer. Zoals ik me voorstel dat deze er bijna nooit is in geval van terrorisme. De HP die doodongelukkig is en zijn leven een farce vindt (waarom dat kan van alles zijn) ziet dit als dé uitkomst. Hij hoeft geen zelfmoord te plegen om te ontsnappen uit zijn miserabele leven, de keuze wordt voor hem gemaakt. Tja en dan heeft hij de pech dat deze jongen alleen maar ' cowboytje en indiaantje' speelt.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
23 juni 2017 - 11:21
Nancy, Hoewel ik wel snap dat hp haar (zijn?) leven beu is, kan ik op een of andere manier niet echt meevoelen. Ik kan er de vinger niet opleggen, mss omdat geen reden is opgegeven vh beu zijn? Mss omdat de emotie (voor mij dan) niet voldoende omschreven is? 'Het half bij bewustzijn zijn', vind ik wel oke, maar kan ik niet goed linken met het balen om het alleen willen zijn, het laconieke gedrag, het overpeinzen wanneer het geluk voorbij was. Dit zijn zaken waar je (weer enkel mijn mening, of je erover nadenkt of niet bezie je maar :o ) met je volledige bewustzijn mee bezig bent. Het zal je maar overkomen, in deze tijden. Twee uur met een aftikkende bommengordel, brr ... Mooi geschreven, graag gelezen! (Pss, neem die 300 niet al te letterlijk, soms zijn wat woorden extra de moeite waard!) Geniet rustig verder van je vakantie en de omgeving!

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 juni 2017 - 12:13
@Nancy, enerzijds heeft je stuk spannende elementen, maar ik zie eigenlijk het verhaal niet. De eerste alinea trekt me wel binnen, maar daarna verlies ik het spoor. De nepbom aan het eind strookt niet met de houding van 'de dader, en waar komt de moeder ineens vandaan. Het verhaal heeft beslist fragmenten waarmee je een boeiend stuk zou kunnen schrijven: [i]Toen ik zei dat Allah een sprookjesfiguur is, gooide ik olie op het vuur. 'Jij moet dood, smerige hond'. ' Zei de jonge fanatiekeling. Tut tut,' zei ik 'mijn honden zijn proper hoor.' Natuurlijk wist ik dat ik dit hem alleen maar aanspoorde om het plan echt uit te voeren Deze alinea vraagt om meer show in de rest van het verhaal. Nog fijne dagen en goede terugreis :) Groet Connie

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
23 juni 2017 - 14:07
Hoi Marlie, net als bij Richard snap ik je reactie. In de 300+ versie had ik wel iets geschreven waaruit blijkt dat de HP vindt dat hij geen toegevoegde waarde heeft, verlaten en bedrogen door zijn vrouw maar vooral de hele wereld niet begrijpt. Toen ik ging schrappen dacht ik eigenlijk dat het verhaal toch al zo absurd was, een puberende nepterrorist waarvan toevallig de moeder ook nog eens instapt, dat ik geen noodzaak meer zag om de HP te laten 'leven' bij de lezer. Het moest vooral een absurd verhaal zijn met enerzijds een afgevlakte gevoeloze HP en anderzijds een idioot verhaal dat de huidige jeugd terroristje speelt. Bedankt voor je reactie en aandacht. Zie deze inzending maar als een gevalletje ' vooral zelf genoten van het schrijven maar niet geslaagd in mijn bedoeling. Nog 1 dagje hier genieten en dan weer terug naar huis. Groetjes Nancy

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
23 juni 2017 - 14:14
@Connie ook jij bedankt voor het lezen en je feedback. Zie mijn reactie #12 over wat de bedoeling was maar niet is overgekomen. Leermomentje, vakantie en absurde verhalen die in mij naar boven komen zijn dus niet altijd succesvol ;). Volgende keer toch meer de tijd ervoor nemen. Groetjes Nancy Ps. Dit weekend ga ik jullie bijdragen op mijn gemakje lezen en reageren.

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 juni 2017 - 15:55
Kon het maar de realiteit van iedere zelfmoord terrorist zijn: een flinke klap in je gezicht van je moeder. Door het absurde ( de wrangheid van het gemak waarmee dit gebeurt, de haast onverschilligheid van de hp die het wel best vindt zichzelf op te blazen) is het denk ook niet noodzakelijk om de hp helemaal in te kleuren.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
23 juni 2017 - 20:17
@Annette, ja hè? Was het maar zo eenvoudig. Ik denk zelf ook ( was mijn idee en gevoel bij het verhaal) dat het geen noodzaak was om de HP en zijn situatie meer te omschrijven. Het is misschien dan toch een kwestie van 'smaak'. Bedankt voor je reactie :)

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 juni 2017 - 20:37
Hoi Nancy, Je maakt wat los met deze bijdrage! Ik heb het met plezier gelezen. En ik herken vooral het enthousiasme van het gelijk plaatsen en daarna de onvolkomenheden zien. Net als ik leer jij de les van het even laten liggen voordat... Mar mag ik daarbij nog een tip geven (en dat terwijl je er al bijna onder bezwijkt): kijk eens naar de bijvoeglijke naamwoorden in dit verhaal. Zijn ze allemaal nodig? Groetjes, Marceline

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 juni 2017 - 22:35
Dag Nancy, Knap dat je daar in de bergen van de Vogezen, nog een eigenaardig verhaal uit je punthoed tovert. Ook knap dat je het item terrorisme durft aan te pakken. Een puisterige puber die een vreemd spelletje speelt met een levensmoede persoon, hoe krijg je het verzonnen. Ik denk ook wel eens dat er meer oorvegen uitgedeeld moeten worden. :o Maar dat valt dan weer onder "kindermishandeling". :o

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 juni 2017 - 16:36
Ik moest het verhaal een paar keer lezen want ik struikelde hier en daar maar toch vind ik het een leuk verhaal. De laatste zin met name vind ik goed!

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
24 juni 2017 - 17:08
@Marcelina, dank voor je tip. Ik geef het, deze, op. Zag nu net dat ik ook dan weer in tt had geschreven dan weer in vt. Was begonnen met aanpassen en dacht, nu even niet. Nu zie ik het helemaal niet meer. Ik laat deze voorlopig liggen en lees over een week nog eens als mijn zonverbrande toet En dat wat er inzit weer helder is ;) @ Marijcke, je zou denken dat een heksentoer de France een mens goed doet maar ik krijg er hele gekke gedachten van ;) . Dankjewel voor het lezen en je vermakelijke reactie. @ I-Kat dankjewel en ik ben blij dat je het toch graag gelezen hebt ondanks wat struikelpartijen ;)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juni 2017 - 21:58
@Nancy, het is voor mij wat onsamenhangend alsof je met je fb-feuilleton over het verdwenen lijk bezig bent. Hetgeen mij enigszins tegenstaat is dat de tekst suggereert dat aan karbonkels lijdende pubers de aanslagen plegen. Alsof het vergoelijkt omdat ze maar pubers zijn of zo. Daarnaast zit er iets absurd relativerend in je tekst dat ik waardeer. In verwachting zijn en haar leven was nep? Een intrigerende hp. (te veel)

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
26 juni 2017 - 22:05
@Mili, nou het zal de combinatie zijn van ' Het verloren lijk' en het feit dat ik op vakantie was. Dus goed geschoten. Dat je eruit haalt dat de 'karbonkelpuber' suggereert dat dit typerend zou zijn voor een aanslagpleger zegt mij dat het inderdaad onsamenhangend moet zijn. De HP zegt dit juist om te treiteren, hij wil heel graag dood. Ik weet dat je het heel druk hebt met 'Jitzak' ik waardeer het daarom des te meer dat dit serieus gelezen hebt. Mijn dank daarvoor heel lief!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juni 2017 - 22:17
Ik heb gelachen om je verhaal; prachtige zinnen die absurde beelden schetsen, met toch een pijnlijke kern van waarheid. Alleen het laatste 'net als mijn leven' kon ik niet plaatsen, maar uit je reacties begrijp ik dat in een langere versie wel duidelijk was waarom de hp zijn leven 'nep' zou noemen ... nou ja, aan jou of je de langere versie nog eens op je gemak verder uitwerkt; ik zie er wel potentieel in.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juni 2017 - 10:05
Het absurde van het verhaal komt wel over bij mij. Het karakter van de hoofdpersoon werkt de spanning tegen, wat een humoristisch en vervreemdend effect heeft. Dit verhaal smaakt naar meer woorden, je kunt er absurde gedachten in kwijt, met name absurde theorieën? Je hoeft inderdaad de richtlijn van aantal woorden niet streng toe te passen van mij.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
27 juni 2017 - 10:17
@ schrijfcoach Odile bedankt voor deze bemoedigende feedback. Ik zal dit verhaal van de week aan de hand van de oude en langere versie en alle feedback proberen te herschrijven. Groetjes Nancy