#147. Opblijfavond.

Altijd was het weer feest. Lang uitkijken naar de langste dag van het jaar. Mama zette altijd voor zichzelf een glaasje wijn neer om te genieten van de zwoele avond. Een historische roman lag standaard op haar schoot. Wij zaten vol spanning te wachten of de vleermuizen in de schemer weer boven de tuin zouden scheren. Wakker mogen blijven tot het donker werd, al was dat maar 11 uur, voelde als tot halverwege de nacht. De spanning van oud en nieuw in de zomer. Op willen blijven, maar niet wakker kunnen blijven. Volwassen zijn. En vooral heel moe. Het was weer opblijfavond. Dromeren over hoe het is groot te zijn. Mama blijft altijd zo lang op. Wat is het een feest om groot te zijn. Later ga ik de wereld rond reizen en dan kan ik altijd zijn waar het lang licht blijft. Ik moet dan wel zorgen dat ik genoeg boeken bij mij heb. Ik heb gehoord dat de klok verandert op de wereld. Misschien ga ik wel elke dag een land verder en dan is het elke dag zo fijn als vandaag. Mama lijkt ook altijd mooier vanavond. Zo rustig, zo lief. Mijn broertje lijkt het niet altijd te begrijpen, maar ík wel. Dit is de start van het mooie leven. Elk jaar weer. Deze periode is de drukste in het jaar. Voor je het weet is het alweer 21 juni. De onderbuurman zit nog in de tuin met een glaasje wijn om te genieten van de zwoele avond. De stompende housemuziek staat standaard keihard aan. Ik zit te wachten tot de muziek in het halfduister weg zal vagen. Het pulsende tempeest tot het donker wordt, al is dat maar 11 uur, voelt als tot halverwege de nacht. De spanning tussen buren in de stad. Willen slapen, maar lang wakker blijven. Volwassen zijn. En vooral heel moe. Het is weer opblijfavond. ------- Ik had mezelf beloofd mee te doen, maar kwam er deze week niet zo uit. Voor mijn gevoel loopt het niet lekker en juist daarom zoou ik graag feedback krijgen om te kijken hoe ik het dan anders had kunnen doen. Als dat niet de bedoeling is, mag dit bericht verwijderd worden.