# 147 - Zonnewende

Zo, dat is bijzonder, ik hoop dat het waar is en gun iedereen pijnvrijheid!! 'het wordt dan' leest wat vreemd, als je het weglaat is het nog steeds een goede zin: 21 Juni vindt de zonnewende plaats, de lichtste dag van het jaar. Hoor je de maand met een hoofdletter te schrijven als er een cijfer voor staat en aan begin van de zin? Mooi verhaal, graag gelezen.

Mooi Riny, deze invalshoek, bevrijding van pijn, heerlijk. Met plezier gelezen :thumbsup:

Wat een bijzonder mooi verhaal, Riny! De zonnewende die ook het eind betekent van HP's pijnlijke gewrichten, en dat door de knipoog van een - haar eigen? - geraamte! In dit mysterie sleurde je mee door de avond en de nacht, ik had ook zelf het gevoel lekker uitgerust en vol energie aan de nieuwe lange dag te kunnen beginnen! Met plezier gelezen, Riny, en ook nog eens met een happy end! :thumbsup:

Riny, Wat een heerlijk verhaal. Vooral doordat in de midzomernacht een geraamte verschijnt waarbij je wat engs verwacht. Maar nee, het zorgt voor verlichting! Het is ook 'gezellig' verteld. Wat zou er gebeuren als je het verhaal wat strakker maakt, vraag ik mij dan af. Kan je wat minder uitleggen, kan het wat korter? Bijvoorbeeld: 'Op de lichtste dag van het jaar voelt Annette zich allesbehalve licht.' Aan de andere kant: het is jouw stijl, ik lees dit met plezier en hoop je nog vaker te lezen. dus, wie ben ik?

Dag Riny, Dit is wat je noemt een spookverhaal. Het gegeven is prachtig en heel origineel. Proficiat. :thumbsup: Ik ontmoette vroeger ooit eens een gezette dame met alle klachten die met overgewicht te maken hebben. Ze zei eens tot me dat ze wenste dat haar lichaam een ritssluiting had zodat ze er af en toe eens uit kon stappen... Daar moest ik aan denken bij jouw vertelling. :o De uitwerking van het verhaal kan volgens mij ietsje beter. "Ze wordt wakker en er ligt een geraamte naast haar in bed." En ze schrikt daar niet van? Ook niet heel, heel even? "Ik heb al vaker over de dood geschreven." - Wat doet deze zin hier? Je bedoelt waarschijnlijk dat ze bij het zien van het geraamte aan de dood denkt? Waarom zet je geen link naar het gedicht van de dood in Ispahan? Zo'n prachtig gedicht. Het zijn maar bedenkingen, hè?! Ik wens je een sereen weekend zonder pijnlijke knobbel.

Hallo i-Kat, ... dankjewel voor je reactie. Ja, Juni is het eerste woord van de zin - daarom dus met hoofdletter. - het wordt dan de lichtste dag van het jaar; had ik nodig omdat in de nacht van 20 op 21 juni de lichtste dag begint. Als Annemiek wakker wordt in de morgen is het helemaal licht en 'beseft' ze haar droom. Bovendien vond ik dat 'lichtste' wel passen bij haar gemoedstoestand.

Hallo Nancy, ... dank voor je reactie. Verlost van pijn? dat weet ik niet, maar ze beseft nu dat ze niet alleen is. Haar geraamte ondersteunt haar en zal lang bij haar blijven. Zonder geraamte ben je een hoop slap spul en tot niets in staat.

Hi Ton, ... bedankt voor je reactie. En ja, het is gelukkig haar eigen geraamte. Fijn dat je een goede nachtrust hebt gehad.

Hallo Marceline, ... dank voor het lezen en je commentaar. Wat strakker, ik weet wat je bedoelt; ik zal het proberen bij de volgende oefening.

Hallo Schrijfcoach Blavatski, Dank je wel voor je leerzame reactie. Ik heb wel gedacht: kon ik maar een link plaatsen naar het gedicht van P.N. van Eyck: De tuinman en de dood. Sinds mijn schooltijd ken ik dat al. Tik je op Google: de tuinman en de dood in, dan ben je precies waar je wezen moet. Wat een uitvinding toch. Nee, ze schrikt niet wanneer ze daar een geraamte ziet. Ze heeft wel eens meer over de dood en een geraamte geschreven. Met die zin wilde ik het het geraamte makkelijk maken: hij kon meteen zeggen dat hij niet de Dood van Isphahaan was, maar haar geraamte. Mijn inspiratie voor deze opdracht heb ik gekregen door het gedicht van Willemien: 'De laatste wil' en een foto van een tweetal geraamtes met lichaam naar elkaar toegewend en dan jouw: 'Skelet van 80 jaren'. Wat er dan allemaal in je koppie gebeurd?

@Ring, ik leef met je mee. Goed om het geraamte als iets dierbaars te beschouwen, ondanks de vele pijn die het bezorgt. Mij helpt het vaak om te denken: met mij gaat het goed, alleen met mijn lichaam niet. Je hebt me meegenomen in je verhaal, dank je wel. Groet Connie

Dank voor je reactie. Vroeger vond ik een geraamte maar eng, maar sinds ik er eens over heb geschreven is dat helemaal verdwenen, en nu helemaal. Schrijven doet wat met je. Fijn dat je het begrepen hebt. Dag Connie, tot de volgende keer.

Apart verhaal, mooi geschreven. Pijn is vreselijk om mee te leven. En wat een mooie opmerking hierboven.

Dag Maddy, ... dank voor je reactie. Ja, schrijven doet wat met je - het houdt je in beweging, letterlijk en figuurlijk. Daar ben ik heel blij mee.

Ik heb wel gedacht: kon ik maar een link plaatsen naar het gedicht van P.N. van Eyck: De tuinman en de dood.

De tuinman en de dood

@ Blavatski, Naar aanleiding van je reactie, heb ik die zin weggelaten en het op een andere manier verteld. Ik hoop, dat het nu beter is? Bovendien zal ik proberen de link die ik nu net van Ostinavo heb ontvangen de juiste plaats te geven. Wat maakt zo'n zonnewende toch los, ik vind het geweldig. De Zonnewende – aangepast dd 20-06-2017 21 Juni vindt de zonnewende plaats – het wordt dan de lichtste dag van het jaar. Annemiek voelt zich niet zo licht; haar reuma speelt weer op. Niet zo erg als voorheen, maar toch? Met gefronste wenkbrauwen begint ze aan haar dagelijkse beslommeringen. Was ze maar niet zo moe; hou op maant ze zichzelf, zeur niet zo. Na wat huishoudelijk geneuzel overdag en na ‘Nieuwsuur’ ’s avonds, is het tijd om naar bed te gaan. Na een poosje klinkt het: ‘Gute Nacht Freunde’ door de radio; altijd wel een fijn rustpunt. Ook dit keer? Middenin de nacht wordt ze wakker door het pijnlijke omkeren – ook heeft ze op haar hand gelegen, die knobbel op haar pols zit haar behoorlijk dwars. Ze wrijft erover. Dan lijkt het of er iemand naast haar ligt – ze kijkt even opzij en voelt zich helemaal week worden, wegzinken in het niets. Wat is dat? Het lijkt wel of er een geraamte naast haar ligt. Ze wil beter kijken maar dat gaat niet, ze weet dat ze niet dood is. ‘Ik ben niet De dood van Ispahaan, ik ben jouw geraamte, je voelt je nu zo week omdat ik naast je lig. Hiermee wil ik je bewijzen, dat je niet eenzaam meer hoeft te zijn. Ik blijf bij je, ik blijf langer dan je denkt, ik ondersteun jou. (De tuinman en de dood; helaas geen link.) Ze probeert hem aan te kijken, maar kan geen vin verroeren; hij buigt zich over haar heen, ze moet hem wel in zijn grote kol-ogen kijken. Ziet ze dat goed, geeft hij haar een knipoog? Dan valt ze pijnloos in slaap. De volgende morgen wordt ze gewekt door de nieuwslezer: ‘De zonnewende is een feit.’ Annemiek ziet daar niet tegen op, vol energie gooit ze het dekbed van zich af en begint aan de nieuwe dag; ook al zal het de langste zijn. Deze zonnewende zal ze niet licht vergeten.

Ostinato, ... hartelijke dank voor je Link-hulp. Ik heb nog op google gekeken maar daar word ik glazig van. Nu kan ik het gedicht zelf wel kopiëren en plakken, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn. Ik zal een lijstje aanleggen voor Student aan Huis. :)

wat een origineel idee, je eigen geraamte dat je moed komt inspreken

Dag lieve mensen, We hebben er samen een heel mooie inzending van gemaakt? Nietwaar? Met link en al. :o

Blavatski, ... alle hulde voor jou. Ik ben me nog nooit zo bewust van de langste dag geweest. Dankjewel en het was :thumbsup:

Bloos, bloos. :o

Zo apart, zo boeiend, ik heb het heel aandachtig gelezen en herlezen. En... Wauw!

Dankjewel, Joke. Leuk om dat nu net op dit tijdsmoment te lezen. ;)

@Riny: de uitwerking van je laatste twee opdrachten heb ik nogmaals gelezen. Ik bewonder de wijze waarop je zachtheid en oog voor schoonheid hebt verwerkt. Hopelijk kom ik je hier in deze virtuele gemeenschap nog vaak tegen. Het helpt mij in mijn omdenkenproces :thumbsup: Fijne dag, Groet Connie

Connie, wat een lieve en verrassende reactie van je. Ik krijg er vurige konen van. Wat grappig dat jij nu het woord 'omdenkenproces' gebruikt. Laatst heb ik eens gezegd bij het lezen van gedichten: ik moet nu denken met een bochtje ... Je schreef al, dat je je fysiek achteruit voelt gaan, maar dat je met je hersenen een breder vlak wilt bestrijken. Heb ik dat zo goed begrepen? Dat is geweldig van je. Heel veel sterkte daarmee. Vriendelijke groet en een fijne dag verder.