Opnieuw schuiven er vrouwen aan en de kring wordt groter. De laatste zonnestralen bewegen door de bomen als gouden draden. De open plek in het bos is moeilijk te vinden maar het is alsof er ANWB borden zijn geplaatst. Van een continue zuiver gezang krijg ik het koud en warm tegelijk. De nimf stopt met zingen en de plotselinge stilte geeft een serene rust. Ik sluit mijn ogen en een gelukzalig gevoel kruipt in me. Wanneer heb ik voor het laatst stilte mogen beleven? Na een volle minuut beginnen de vrouwen om mij heen zacht te hummen en ik hum als vanzelf mee. Het hummen neemt in volume toe en ik doe overtuigend mee. Als ik mijn ogen open zie ik tot mijn verbazing dat vrouwen zich langzaam van hun kleding ontdoen. Het voelt heel natuurlijk en ook hier doe ik aan mee terwijl ik zo preuts ben als Majoor Bosshardt. De zon heeft zich verscholen en er is een groot kampvuur waar we naakt omheen dansen als een stelletje Afrikaanse stamleden. Ik ben zelden zo gelukkig geweest. Plotseling verschijnen er drie mannen in jagersoutfit. Met open mond staren ze naar ons. De magie is voorbij. We voelen ons aangerand en grissen onze kleren bij elkaar. Binnen een minuut is iedereen verdwenen. Ik neem op dat moment de beslissing. Ik word kluizenaar op een berg in Oostenrijk.