Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#146 Zo'n kind

Zo’n kind dat het brood van de geitjes steelt dat het bos vol stokken vindt zo’n kind dat in plassen springt en iedere dag als nieuw bezingt zo’n kind dat het fatsoen van mes en vork nog niet kent met een vrij hart op iedere vriendschap afrent Zo’n kind voor wie verdriet na een lach is verdwenen voor wie vrijheid gelijk is aan leven. Mijn kind blijf altijd zo’n kind.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een moederhart dat spreekt- mooi! :thumbsup: De wens van iedere moeder; dat het zo blijft. Welkom en graag tot een volgende x! :nod:

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie mooie woorden! Gedichten plaatsen vind ik altijd een beetje spannend, omdat het dichterbij mijn hart ligt dan proza (in mijn geval). Meestal ben ik bij 'proeflezen' te vinden. Maar ik ga zeker vaker meedoen met de schrijfopdrachten.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Annette, ... wat een lief gedichtje. Wat een heerlijkheid die - drie-eenheid; moeder, kind en gedicht.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Annette, Zo'n kind wil iedereen, ma of pa, en dat het zo blijft, een leven lang. Je hebt dit bijzonder mooi verwoord!

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Annette, Ik geniet van je eerste regels! Die beide kanten van het kind staan erin, heel knap. En de eerste zin is echt heel origineel, en blijft daardoor ook goed hangen. Die ga ik niet meer vergeten. Af en toe is het gedicht verderop wat meer voor de hand liggend. Als je dat afwisselt met andere observaties, is dat juist prettig, als er teveel dingen in een gedicht staan die voor de hand liggend, heb je kans dat mensen heel snel weer vergeten wat ze lazen. En dat zou jammer zijn. Misschien kun je het gedicht met dit in je achterhoofd hier en daar wat aanscherpen. Groet! Greetje Kruidhof

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zo’n kind voor wie verdriet na een lach is verdwenen voor wie vrijheid gelijk is aan leven.
Bewust voor een hoofdletter gekozen in 'Zo'n'? Het ritme is anders geworden.
Mijn kind blijf altijd zo’n kind.
Niet altijd betekent 'Mijn kind' een kind van jezelf. Het zou ook over jezelf kunnen gaan en het gemis van wie je vroeger was. Geschreven door een moeder die haar kind observeert. Of ... geschreven door een moeder die haar dochter/zoon observeert die geen kind meer is. Ik vind het een mooi gedicht.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hoi Anette, ik vind het een prachtig gedicht. Net als Yrret dacht ik ook dat je met 'mijn kind' mogelijk óók jezelf bedoelde. Hoe dan ook, erg mooi en ik hoop je vaker hier te lezen :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Annette Rijsdam, Na een 1e lezing vond ik het wat al te liefjes, na de 2e lezing kwam op het einde de twijfel:
Mijn kind blijf altijd zo’n kind.
het leest, voor mij, als een wens tegen beter weten in. Immers, niets blijft.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Annette, Ik geniet van je eerste regels! Die beide kanten van het kind staan erin, heel knap. En de eerste zin is echt heel origineel, en blijft daardoor ook goed hangen. Die ga ik niet meer vergeten. Af en toe is het gedicht verderop wat meer voor de hand liggend. Als je dat afwisselt met andere observaties, is dat juist prettig, als er teveel dingen in een gedicht staan die voor de hand liggend, heb je kans dat mensen heel snel weer vergeten wat ze lazen. En dat zou jammer zijn. Misschien kun je het gedicht met dit in je achterhoofd hier en daar wat aanscherpen. Groet! Greetje Kruidhof
Dankjewel voor de feedback! Ik ga dat zeker doen. Zie hier en daar al nodige veranderingen in de zinnen.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor de reacties! Erg mooi om te lezen :)
Annette Rijsdam, Na een 1e lezing vond ik het wal al te liefjes, na de 2e lezing kwam op het einde de twijfel:
Mijn kind blijf altijd zo’n kind.
het leest, voor mij, als een wens tegen beter weten in. Immers, niets blijft.
Dat is het inderdaad ook. Zoals @yrret en @Nancy Bastiaans ook al opmerkte, zit er ook het eigen gemis van het kind zijn in en hoe je als ouder ook weet dat de onbevangenheid in het leven steeds een beetje minder gaat worden. Maar dat kan inderdaad nog wel wat scherper worden aangezet.