#145 Zwanger van de dood

Het is een somber verhaal, maar zeer levensecht. Triest als het leven zo voltooid is en je geen afleiding meer hebt. Heel gevoelig geschreven.

Hoi Connie, wat een mooi beschreven droefenis, zo inlevend en invoelend. Ik sta erbij en maak het mee, zoals jij het hier vertolkt. Complimenten! Klein dingetje; ieder keer => iedere keer.

Verdrietig verhaal, mooi beschreven. Kan geen kritische kanttekening maken. Knap gedaan.

Connie, ik heb zojuist Mili gelezen. Jij komt met een verhaal dat niet minder triest is. Ook jij laat met enkele zinnen goed voelen hoe verdrietig deze situatie voor beide partijen is. Typisch dat in een dergelijke situatie toch nog een humoristische kwinkslag gemaakt wordt, die niet zelden goed aankomt. Zonder overdreven sentiment geschreven, toch uiterst gevoelig. Goed.

@Dos, juist haar humor maakt ieder bezoek aan haar tot een 'klein feestje'. We rijden om de 10 dagen 3 uren heen en terug om nog bij haar te kunnen zijn.Zelf moet ze soms hard lachen als wij haar niet begrijpen. Zij is 91 jaar, heeft tot haar 80ste jaar getennist en tot 4 jaar geleden gefietst. Vanaf haar 37ste is zij weduwe en heeft haar 4 (toen nog jonge) kinderen grootgebracht, zonder nieuwe partner. Het zou nooit de vader van haar kinderen kunnen zijn. Deze vrouw heeft mij altijd als 'derde dochter' gezien en is tijdens mijn logeerpartijen in schoolvakanties als een moeder voor me geweest. We mogen niet huilen als zij dood gaat heeft, wel omdat we haar zullen missen. Want dat zullen we heel erg? Dank voor je reactie, Connie

@jules, dank voor je mooie woorden en reactie. @Ton, ook jij mijn dank voor je complimenten. Je doet me vaak :o . Foutje ga ik verbeteren. @i-Kat , dank voor dit korte maar krachtige compliment. @allen: zie #5 voor meer uitleg. Fijn weekend, Connie

Connie, Wat een mooie en ontroerende bijdrage weer. En mooi beeldend geschreven. Ik zie het voor mij gebeuren. En net als Mili, ook al zo'n realiteit uit het dagelijks leven. Sterkte! Groet, Marceline

Connie, Mooi en vooral ook liefdevol. Respect daarvoor. :thumbsup: Hartelijke groet.

@Connie wat een bijzonder integer geschreven verdrietig maar ook mooi verhaal van, zo lees ik, uit je leven gegrepen. Je raakt me. Ik heb geen kritische kanttekening gewoon :thumbsup:

@Connie, 'Zwanger van de dood.' Deze vergeet ik nooit meer. Je hebt eerder over haar geschreven. Je tweede moeder. [Onder mijn knuffelende armen wordt haar fragiliteit tastbaar.] Zij ligt niet in bed omdat zij ook voor het raam staat. Is 'in' mijn armen een suggestie? Beiden deze week openlijk geschreven. :thumbsup:

Indrukwekkend, hoe jij deze woorden hebt kunnen vinden voor dit verhaal. Mooi. Verdrietig. Maar zo levensecht.

Connie, ... wat mooi en liefdevol geschreven. Ik ben er stil van.

@marceline, het is een heel sterke vrouw, altijd erg zelfstandig geweest en 'ziet' zelf hoe zij aftakelt. Dank je voor je lieve woorden. @Willemina, ik zou over haar niet anders dan liefdevol kunnen schrijven. Door het leven leek zij een harde vrouw, maar voor mij was zij zo liefdevol. Ook jij dank voor je lieve woorden. @nancy, jij ook met zo'n mooie reactie. Dank je. @Mili, ik heb die zin sinds ik hem gelezen heb altijd bij haar gezien. Ik ben gefascineerd door de natuur: een vroeggeboren baby die niet klaar is om te leven tegenover een een volwassen mens, klaar met het leven, maar de dood laat op zich wachten. Triest, maar ook intens mooi om het zo te kunnen zien. (Is mijn beleving). Gelukkig is zij (nog) niet bedlegerig. Ik hoop ook dat dat verdriet haar bespaard zal blijven. 'onder mijn armen' omdat ze heel klein is. Ze verdwijnt met haar fragiele lichaam letterlijk onder mijn armen. En ja, over haar zou ik ook zoveel kunnen schrijven. Dank voor je invoelend reageren :{} @maddbrug, het leven dat achter mij ligt is voldoende stof om over te schrijven. Als die woorden in mij boven komen, deel ik ze graag met anderen. Ook jij heel erg bedankt. @riny, na alle bovenstaande reacties nu ook van jou die lieve woorden. Dank je. En naast de persoonlijke inhoud hoop ik dat iedereen ook schrijftechnisch mijn stukken bekijkt (liefst niet té negatief :rolleyes: ). Belangrijk ook om intense verhalen qua stijl etc goed te kunnen neerzetten. @allen: mooi pinksterweekend, het ziet eruit als ' op een mooie Pinksterdag...'. Connie

Connie, ... het is zo moeilijk om na het lezen van een verhaal waardoor je nogal geraakt bent, te gaan priegelen of het taal technisch wel in orde is. Toch heb je helemaal gelijk.

Mooi en ontroerend beschreven. Zonder het te benoemen voel ik de liefde van de HP. :thumbsup: Naast de emotie viel mij schrijf technisch het volgende op: het woord ogen wordt vaak benoemd waarin ik als lezer het gevoel kreeg in herhaling te vallen. Ik begrijp dat de oudere dame moeilijk kan praten en op die manier communiceert maar wellicht kan dat ook ander worden omschreven? Stille tranen> als lezer begrijp ik helemaal wat je bedoelt maar in mijn gedachte hoor ik iemand zich afvragen: hoe kunnen tranen stil zijn? Tranen in stilte misschien een optie? De perkamenten handen met de blauwe kloppende aders geven een mooi herkenbaar beeld. :thumbsup: Zwanger van de dood is een intrigerende titel die opvalt. :nod: Mijn vader werd half mei 93 jaar. Ook vitaal (sportschool) tot zijn 85 ste jaar. Daarna takelde het lichaam af en heeft zijn geest daar veel moeite mee. Een strijd die vele oude mensen moeten overwinnen om het leven weer te zien zitten. Mensen van de dag: dat realiseert ook hij zich. Zijn wereld wordt steeds kleiner maar hij is nog gelukkig en daarom ik ook. Sterkte! :{}

@Riny, dat begrijp ik heel goed. Door al mijn emotionele ervaringen kan ik intussen beleven en tegelijk schrijven. Tegelijkertijd heb ik geen moeite met (theoretische) schrijftechnische reacties, mits ze objectief geformuleerd worden. In ieder geval veel dank voor je (begrijpelijk) voorzichtige reactie. :{} @Marietje, je hebt gelijk, 'ogen' drie keer is in zo'n korte tekst valt op. Ik ga er naar kijken. Zij kan eigenlijk helemaal niet meer praten, gelet op het feit dat ze zo graag over herinneringen wil vertellen. Zij heeft altijd snel gedacht en dat breekt haar nu op. Ze luistert graag naar mijn verhalen van de weekopdrachten. (Ik heb de eerste 25 inmiddels in eigen beheer in boekvorm laten drukken voor intieme kring, net echt :) ) Stille tranen naast de stilte van haar woordenschat. Het is niet in stilte, maar zichtbaar, 'opgespaard' verdriet. Sinds kort kan zij pas met tranen huilen. 'Zwanger van de dood', zie mijn reactie @Mili. Zelfs concrete gelijkenis, maar ik wil uit piëteit visueel niet in details treden. Het is een kwetsbaar onderwerp. Dank je wel voor je lieve woorden, maar ook de ' schrijversreactie'. :thumbsup: Groet, Connie

Ik vind het stukje waarin de woorden opgesloten zitten tussen haar brein en kaken het mooist. Ik zag ze echt in haar ogen zitten. Mooi gedaan! Sterke titel ook.

@mijbogert, dank je voor je complimenten. Ik ben blij met je reactie. Groet Connie

@schrijfcoach Corrie, dank voor uw reactie. U hebt het druk met deze weekopdracht, die ik dankbaar heb aangegrepen. Gr Connie