In haar witte autootje reed ze wekelijks naar haar zomerhuisje in Bergen aan Zee. Ze was in haar zevende decennium van haar leven, zoals ze veelal haar leeftijd verkondigde. Ze was een deftige dame, intelligent en gek op het Parool, Intermediair en de Elsevier. 'Ik heb mij daar toch een sjans onderweg,' vertelde ze glimmend van trots toen ik haar sprak. 'Hoezo dan,' vroeg ik verbaasd. 'Onderweg op de snelwegen vooral, ze claxonneren als gekken die kerels. Komt omdat ze een blonde griet achter het stuur zien zitten, natuurlijk!' Ze schaterde het uit. 'Van voren museum, van achter lyceum, zo zeggen ze dat toch populair?' Triomfantelijk streek ze met haar lange vingers door haar lokken. 'Mam, u bent grijs, niet blond,' zei ik kalm,' misschien rijdt U wat...'. Ze liet mij niet uitspreken. 'Grijs?' antwoordde ze venijnig, ' ik ben blond, er is nooit wat aan gedaan, allemaal natuur. Ben jij soms jaloers, kind?'