Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 145 Jong oud

‘Ga lekker zitten, leuk dat je erbij bent. Ik had het echt niet verwacht. Je ziet er goed uit. Wat wil je drinken?’ ‘Een juutje graag.’ ‘Ik heb ook een wit wijntje hoor, jouw merk uit Australië.’ ‘Nee dank je, jus is goed.’ Kees had haar niet over moeten halen, dacht ze. Het was natuurlijk goed bedoeld van hem, maar… De visitestroom komt op gang. Het wordt druk in de kamer van de jarige job. Drankjes worden geschonken of bijgeschonken en hapjes worden uitgedeeld. ‘En hoe oud ben je nou geworden’, roept ineens iemand uit het gezelschap zeer luidruchtig de kamer in. ‘Negenendertig’, knipoogt de jarige met een glimlach rond haar mond. ‘Ja…, dat was je vorig jaar ook al’, klinkt een meerstemmig koor. De stemming zit er in. ‘En jij Lissette, hoe oud ben jij eigenlijk?’ De vraagsteller zou het moeten weten, zij kennen elkaar al jaren en zij hebben nog nooit een verjaardag overgeslagen. ‘Honderd.’ ‘Oh ja, hebben we er hier nog een die haar leeftijd niet durft te noemen. Wat hebben die vrouwen van tegenwoordig toch’, slingert ze uitgelaten over iedereen heen. Kees staat op en pakt de rollator uit de gang. ‘Kom meisje van mij, we zouden maar een uurtje blijven hebben we afgesproken en dat is nu om. Morgen gelukkig je laatste chemo.’ Met de steun van de rollator schuifelt ze de kamer uit. Er valt ineens een doodse stilte Ze draait zich moeizaam om. Dan met haar gevoel voor humor; ‘volgend jaar bij mij.’

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hallo Thea Josephins, ik hou hier van, je neemt me mee als lezer. Ik zit er als het ware bij. Een vrolijke bedoeling, humoristisch maar dan ontvouwt het onderliggende drama zich aan het eind. Relativerend en zo uit het leven gegrepen. Een zin waar ik over twijfel is 'met hoorbare humor', vind het persoonlijk niet zo'n mooie zin maar heb even geen suggestie over hoe het anders kan worden omschreven. Dikke :thumbsup: voor dit goede verhaal.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag TheaJ, Een leuk beschreven verjaardagspartijtje waar ik in meegesleurd word. Naar het einde toe is het voor de patiënte belangrijk de vrolijke noot te behouden. Alleen heb ik het echt lastig met het aantal personages: Kees, dan de patiënte (die 39 is?), een vraagsteller, ene Lissette die 100 is?, en wie is degene die de woorden slingert? Komt erop neer dat ik niet weet wie wat zegt. Misschien dat andere reacties me meer duidelijk maken. Goed verhaal!

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Thea Josephine, Wat een goed verhaal. In het begin vond ik het een beetje flauw. Die flauwe grap van ik ben 39 en zo, maar het einde is prachtig. Uiteindelijk heel graag gelezen. De tekst blijft me nazinderen. :o

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Thea Josephine, je past niet consequent de Elda-regel toe. Zoals in: [ ... geworden’, roept ...] Degene die de vraag aan Lisette stelt vind ik onbehoorlijk lomp. De verjaardag herkenbaar geschreven, het einde dapper.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@thea josephine, goede opbouw naar een onverwacht einde. Toen ik begon te lezen, was ik daarop niet bedacht. Graag gelezen, Connie

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het een goed verhaal en een sterk einde maar ik begreep niet helemaal wie nou wat zei en daardoor las het moeilijk. Daar kun je vast wat aan doen waardoor het sterker wordt. De verjaardag is zeker herkenbaar en daar horen die flauwe grappen zeker bij!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Thea Josephine, ... met plezier gelezen. Herkenbaar die verjaardagen; iedereen die weer even moet wennen. Een stukje uit het leven gegrepen.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Thea Josephine, wat een mooi, natuurlijk geschreven verhaal. Je zit meteen in een vrolijke en gezellige verjaardagssfeer, inclusief de kwinkslagen die er vaak bij horen als het om leeftijd gaat. En dan dat verrassende einde! Ontroerend! Complimenten + een dikke duim! :thumbsup:

Rol

  • Anoniem
Hallo Thea Josephine, Dat je HP zich honderd voelt kan ik me goed voorstellen: chemo maakt een mens zeer vermoeid en jaren ouder. De overige visite is later gekomen en lijkt niet in de gaten te hebben hoe ze eraan toe is, tot ze opstaat. Iets wat ze met wat humor oplost. Mooi gedaan. Schrijfcoach Corrie