#144 Valkuilen
Met mijn ‘innerlijke ik’ kijk ik uit over het landschap van mijn leven. Heuveltjes los zand overal. Ik herken ze allemaal. Mijn dichtgegooide valkuilen, ik heb ze ooit zelf gegraven.
Mijn zus, twee jaar ouder, weet hoe het moet, in het hart van mijn vader wonen. Voor mij is daar geen plaats meer. Zij neemt alle ruimte in. ‘Papa vindt haar liever.’
Papa en mama gaan heel anders met mij om.
Waarom zal ik nooit weten.
Ik zie er stijf uit, natuurlijk vindt niemand mij leuk. Zij heeft altijd vriendjes, ik zal wel nooit een vriendje krijgen!
Hoe ouder ik wordd,hoe zichtbaarder het verschil wordt.
Mama trekt een oude BH van mijn zus uit de kast, nee, voor mij geen feestelijke nieuwe aankoop
Bij mijn eerste menstruatie geen gebak, alleen:’Je weet zelf wel wat je doen en laten moet!’
In mijn kinderlijke onschuld had ik haar eerder verteld over ‘doktertje spelen’ met mijn neefjes.
Reactie mama: ’Alleen vieze meisjes doen zulke dingen!’
Het zal mij nooit lukken te zijn als mijn zus.
Tussen mij en mijn vader groeit intussen een (ongezonde) symbiotische relatie. Als hij overlijdt, raakt mijn leven in een vrije val.
Mijn innerlijke overlever dient zich aan, het begin van valkuilen graven is een feit.
Heel ver weg klinkt soms de stem van mijn ‘innerlijke ik’: ’Dit klopt niet.’
Mijn eerste pogingen om uit de valkuilen te komen lukken wel. Maar niet op de bodem van de allerdiepste. Het voelt wel veilig daar. De neiging om er te blijven zitten is groot. Diagnose: chronische depressie, sinds babytijd gemaskeerd.
Mijn ‘innerlijke ik’ is boos op mij. Ik hoor haar luid en duidelijk:
‘Je weet toch dat het niet klopt. Pak jezelf bij je lurven en ga ervoor!’
Ik begeef mij op een onbegaanbare weg en moet de kuilen zelf dichtgooien. De laatste, de grootste is zeven jaar geleden gedicht. De losse grond erover blijft een dreigend stukje drijfzand, maar als ik wegzak ben ik tegenwoordig weer snel op vaste bodem.
Met mijn ‘innerlijke ik’ kijk ik uit over een rustgevend landschap dat zich uitstrekt tot aan de horizon
Hoi Connie, ik hoop van harte
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Dag Connie, Net als Ton hoop
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
@Connie, toch meegeschreven,
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Wauw Connie, wat een
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
@Mili, Dat klopt, thanks Ik
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Mooi, Connie, heel mooi! Voor
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Wat een dappere HP, bedankt
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Moedig Connie! Een verhaal
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Wat een goed beschreven
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
@allen, iedereen reageert
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
@Ton Badhemd:
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Hoi Connie, je hebt gelijk,
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Dag Connie, Eerlijk is
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol
ccscharl, Voor mij komt deze
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
@i-kat, Denk je echt dat je
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Ik stoei met hetzelfde als
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
ccscharl, Citaat: Zelf
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
@janp: zo begrijp ik het. In
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Ten eerste groot respect dat
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Prachtig! Je hebt ons een
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
@schrijfcoach Odile: wat een
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Metadenken is reflecteren
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Nogmaals mijn dank,
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol