Eva staat in dubio – een elektrische fiets ja of nee? Enkele weken geleden had ze geleerd om haar angst onder ogen te zien, er niet voor weg vluchten maar in plaats daarvan erin te bijten. De reactie van kennisjes: jij, zo’n ‘oude truttenfiets’? Nou ja zeg, pure ‘oude trutten jaloezie’. Ook al was zij relatief nog jong van hart. Haar hartje sputtert de laatste tijd nogal eens tegen dus is het verstandig het wat te verwennen. De koop was snel gesloten en na wat bijstellen en oefenen – het was wel enger dan ze gedacht had, die snelheid hè - mocht zij zich de eigenaar noemen van een e-bike. Even kwam de angst om de hoek kijken - weg jij angst - al snel waren haar gedachten bij straks. Wat zal het heerlijk zijn om zonder moeite tegen de wind in te fietsen met zwaar beladen fietstassen. Haar oude fiets kon achterblijven en haar nieuwe werd van tassen en een mandje voorzien. Ook kreeg ze een geweldig slot en een fietspompje; ‘altijd makkelijk’ werd haar verteld. Heregrut, ze had nog nooit een band geplakt, wel gekeken hoe het gedaan werd - weg jij onzekerheid – nu naar huis en laat zien dat je van kinds af aan al fietst. Wat een heerlijke remmen en wat een souplesse in de bochten. De volgende dag stapt Eva vroeg op het zadel van haar nieuwe maatje en fietst de dag vol vertrouwen tegemoet. Wat een ruimte hier op het platteland, geweldig om zo het laatste eind van je leven te fietsen, zo vrij en blij; zal er eens een eind aankomen? Ja, aan de dijk wel maar niet aan de fantasie waar zij nu van geniet: opgewekt naar de Melkweg fietsen en opgenomen worden door de sterren.