#140 Tussen gevoel en object

Het ruikt naar uitgezeten leer. Dat doet me denken aan mijn kinderjaren, spelend met een NES bij mijn oppas op de poef. Deze geur is vast de reden dat ik hier zo graag kom. Ik bedenk dit terwijl ik op een bank zit, in de lokale voor&deel. Verscholen het hoekje van de zaak, omringt door rekken kleding. Ik ben niet op zoek naar spullen, maar moet pas werken in een uur. Genietend van mijn koffie scan in de beeldjes op de rekken. Souvenirs uit de efteling, een trofee van de marathon, maar mijn oog valt op een uiltje. Zijn blik werpt over zijn schouder alsof hij alles in de gaten houdt. De zilvergrijze kleur is niet bijzonder, maar toch speciaal. Het doet me denken aan de geur van deze bank, authentiek en ook vertrouwd. Ik kan het precies omsluiten met mijn hand denk ik terwijl ik opsta. Het is een vrij gewichtig beeldje. Het voelt hard aan, de verf is bijna grof van structuur. Zijn wijze uilenblik kijkt me intrigerend aan. Het doet me denken aan mijn opa, toen hij nog raad gaf. Door de zwarte tinten in zijn ogen past het goed bij mijn bureau, denk ik terwijl ik de onderkant bekijk. Een euro vijftig. Voor deze prijs zal het over mij waken.